Περπάτησα στα μονοπάτια του ψεύδους
Είδα την αλήθεια να μου γυρίζει την πλάτη
Αντίκρισα γενναίες καρδιές να φοβούνται
Μπορεί και να έκανα λάθη
Τα πλήρωσα. Τα ξεπλήρωσα;
Περπάτησα στις λεωφόρους της μοναξιάς
σε δύσκολα καλοκαίρια
Κι αν δεν προσπάθησα να βγω απ τον λαβύρινθο τους
Τόσο πολύ που πλέον αγαπώ τις διαδρομές του
με τα στοιχεία της φύσης για συμμάχους και αντιπάλους
Μια ανηφόρα που οδηγεί στον κατήφορο
ένας κατήφορος που είναι δύσκολο μα συνεχίζεις να τον ανεβαίνεις
κοιτώντας απ τις άκρες του δρόμου τους "προκομένους" να σε παρατηρούν
μέσα από εγκλωβισμένους μέσα σε μίζερους κονφορμισμούς που μοιάζαν άραγε από τότε το "ζητούμενον";
Και συνεχίζεις τον ανηφοροκατήφορο
Το να αντιμετωπίζεις το "εγώ" σου, την συνείδηση σου, το να θέτεις εσύ τα προβλήματα προς λύσιν στον εαυτό σου είναι ο πιο δύσκολος πόλεμος
Και κάθε νίκη σε αυτόν τον πόλεμο αξίζει όσο οι ζωές των άλλων...και ακόμη περισσότερο
Κάποτε ήμουν μικρό παιδί όταν με πετάξαν στις "πύλες της κολάσεως"
ένα μανιασμένο και άγριο ανυπόφορα καυτό καλοκαίρι
Ήρθαν χειμώνες, ήρθαν θερμές εποχές
πάντα κόντρα στον άνεμο και τους καιρούς
Σήμερα ίσως να μπορώ να πω "αντρώθηκα"
σήμερα ίσως να μαι το στήριγμα χίλιων ψυχών
όμως αν όντως συμβαίνει αυτό ο λόγος είναι
πως ποτέ δεν ξέχασα και δεν "σκότωσα" εκείνο το παιδί, εκείνου του καλοκαιριού
που το παραπετάξανε μονάχο του να βολοδέρνει στις λεωφόρους και τα σκοτεινά στενά της πόλης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου