Εμφύλιος 4

 

a

Τα  μαχητικά   και βομβαρδιστικά αεροπλάνα των φασιστών σηκώνονταν με το πρώτο φως του ήλιου  από κάθε αεροπορική  βάση της Νοτίου Ελλάδος

Παίρναν ύψος   με τις αχτίδες του ηλίου να  λαμπυρίζουν στην άτρακτο τους και   αμέσως  κατευθύνονταν προς βορρά

Στην Θεσσαλονίκη και την Κατερίνη οι  επαναστάτες   ξεκινούσαν την  καθημερινή τους ρουτίνα  αμέριμνοι  για τι τους περίμενε.

Εξάλλου δυο χρόνια το συμβούλιο ασφαλείας του οηε και η διεθνής κοινότητα με σύμφωνη την γνώμη των ηπα, της Ρωσίας και της Κίνας  είχαν  επιβάλλει απαγόρευση πτήσεων πάνω απ την Ελλάδα όπου εξελισσόταν ο εμφύλιος

Αυτό σήμαινε πως  δεν χτυπούσαν με τα πολλαπλά  αεροπλάνα και  αεροπόρους  οι φασίστες τον βορρά και  δεν  επιχειρούσαν από αέρος με τα λιγοστά   μαχητικά  και οι  αντιφασίστες αντίστοιχα

3 λεπτά πριν φτάσει ο σιδερένιος  ιπτάμενος  στρατός σε απόσταση  βολής απ τις δυο πόλεις  ο Φώτης που κρυβόταν στον νομό  Βοιωτίας με την ομάδα του κατάφερε να στείλει σήμα   στον βορρά βλέποντας   ή μάλλον καλύτερα ακούγοντας τα μαχητικά  να  περνάν πάνω απ τα κεφάλια τους

Κανείς  απ την άμυνα σε  Κατερίνη και Θεσσαλονίκη δεν κατάφεραν να αντιδράσουν όταν  τα  μαχητικά των φασιστών  άρχισαν να  απελευθερώνουν το φονικό τους φορτίο

Χτυπήθηκαν συγχρόνως τα  ραντάρ , τα  υδραγωγεία, τα διαλυστήρια, τα  εργοστάσια και  οι υποσταθμοί  ηλεκτρισμού, στρατόπεδα  αλλά και  κατοικημένες περιοχές προπκαλώντας  το πλήρες χάος και πανικό

   Ο Οδυσσέας  με τον Μάνθο  , την Νάντια  , την Αρετή και τον Ιεροκλή    βγήκαν αμέσως στους  δρόμους της Κατερίνης προσπαθώντας να  σβήσουν τις φωτιές   αρχικά που προκλήθηκαν  απ τους  βομβαρδισμούς

Επικρατούσε πλήρης σύγχυση. Ποτέ  δεν προετοιμάστηκαν οι αναρχικοί για  το πως θα  αντιδράσουν αν βρεθούν σε πλήρως  βομβαρδισμένη  πόλη, ποτέ όμως στην ιστορία των πολέμων ίσως  ένας  αντίπαλος δεν χτύπησε  δυο πόλεις με όλες τους τις αεροπορικές δυνάμεις

Την ώρα των βομβαρδισμών ο Μάρκος  ένας  πρώην  ναζιστής  αεροπόρος που πέρασε με το μέρος των αναρχικών   βρισκόταν στην  αεροπορική  βάση . Αμέσως  έτρεξε να μπει μέσα στο αεροπλάνο του και να σηκωθεί να  υπερασπιστεί την πόλη με τους υπόλοιπους μόλις 4 αεροπόρους που διέθετε συνολικά το αντιφασιστικό στρατόπεδο

Οι συνάδελφοι του τον κρατήσαν μετά βίας  απ το να προβεί σε αυτή την καθαρή πράξη  αυτοκτονίας

Στα 65 του ο Μάρκος  θα έπρεπε  υπό κανονικές συνθήκες  να χαιρόνταν την σύνταξη του  εδώ και μια 20ετία 

Μετά το πραξικόπημα  ο ίδιος  που από μικρό παιδί  εμφορούνταν απ τις ιδέες του ναζισμού  παρουσιάστηκε στην  Αθήνα  στο γραφείο της οργάνωσης του και  δήλωσε πρόθυμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πατρίδα

Η οργάνωση του  τον  διόρισε εκπαιδευτή  νέων αεροπορών μιας  και η εμπειρία μιας ζωής  από αερομαχίες   εικονικές και πραγματικές που δεν γνωστοποιήθηκαν ποτέ με  τούρκους πιλότους  αποτελούσε μια χρυσή  παρακαταθήκη

Κατά την διάρκεια  της προσφοράς του στον αγώνα  της πατρίδας και των ναζιστών κατά των αναρχοκομουνιστών  κάτι μέσα του άρχισε να  "ραγίζει"

Δεν ήταν μαλθακός σαν άνθρωπος

Από μικρός  συμμετείχε σε ναζιστικές  συμμορίες,  πολλές φορές  οργάνωσε ο ίδιος σαν έφηβος επιδρομές σε μετανάστες, πυρπολισμούς σπιτιών  προσφύγων , μαχαιρώματα  αντιφασιστών

Ποτέ του  δεν έκανε πίσω, ούτε  είχε αυτό που λέμε κρίσεις ανθρωπισμού

Αυτό το έπαθε  στα 65 του  βλέποντας ένα απόγευμα τις ναζιστικές  πολιτοφυλακές  να βγάζουν έξω απ την πολυκατοικία τους μια  οικογένεια  αντιφασιστών που αποδεδειγμένα  συμμετείχε  σε αντιναζιστικές ενέργειες στα μετόπισθεν  και να τους εκτελούν  με συνοπτικές διαδικασίες

Αυτό για τον ίδιο όλα αυτά τα χρόνια ήταν κάτι το φυσιολογικό όμως τώρα...κάτι τον έκανε  να  δει αλλιώς τα πράματα...

Μετά το πέρας των βομβαρδισμών το κινητό του χτύπησε

Ήταν  η Νάντια

-Πως είσαι; τον ρώτησε

-Εμείς εδώ καλά , ούτε καν ασχοληθήκαν μαζί μας. Πρέπει όμως να κατέβω κάτω στην Σαλονίκη. Από δω  βλέπω  ν α καίγεται ολόκληρη.Εσεις  πως είστε;

-Είμαι στο κέντρο της Κατερίνης με τα παιδιά και   θεέ μου δεν ξέρω να μπ[ορούμε να κάνουμε κάτι. Σε 15 λεπτά κατέστρεψαν τα πάντα

-Θα μιλήσουμε ξανά το μεσημέρι. Θα δω αν μπορώ να έρθω το απόγευμα   εκεί

Ο Ιεροκλής με τον Οδυσσέα  προσπαθούσαν να σβήσουν  ΄'ένα  στρατιωτικό τζιπ  που φλεγόταν όταν εμφανίστηκε κλαίγοντας και ουρλιάζοντας μια  γυναίκα

-Φύγε   από δω   συντρόφισσα , μπορεί να τιναχθεί στον αέρα από στιγμή σε στιγμή το τζιπ

-Τα παιδιά μου

Ο Οδυσσέας γύρισε και την κοίταξε  

-Τι τα παιδιά σου;

Η γυναίκα  έδειξε  με το δάχτυλο της ένα κτίριο που χε μετατραπεί  σε άμορφη μάζα πίσω της

Κοιτάχτηκαν με τον Ιεροκλή

-Τα ακούω να  φωνάζουν κάτω απ τα ερείπια, τους είπε η  γυναίκα

Οι δυο τους αμέσως πετάξαν  την μάνικα 

Ο Ιεροκλής φώναξε  έναν  πιτσιρικά με την παρέα του να  αναλάβουν την κατάσβεση του τζιπ και τρέξαν προς τα  ερείπια

Όντως κάτω απ  τα  ερείπια  ακούγονταν  οι φωνές δυο παιδιών

Πέσαν στο έδαφος και από μια τρύπα    τα φωνάξαν

-Είστε καλά; Χτυπήσατε;

Τα παιδιά δεν μίλησαν

-Είμαι ο Οδυσσέας, είμαι εδώ με την μαμά σας , μην φοβάσται. Μιλήστε μου 

-Δεν βλέπουμε τίποτα, φώναξε  το μεγάλο απ τα δυο αδερφάκια

-Πως σε λένε φιλαράκο;  ρώτησε ο Οδυσσέας

-Μανώλη

-Μανώλη  είναι και το αδερφάκι σου εκεί; Είναι καλά;

-Δεν ξέρω αν είμαστε καλά

-Μανώλη  πως  λένε το αδερφάκι σου

-Μαρία

-Μην φρικάρεις έτσι όπως  θα στο ρωτήσω,  είναι ζωντανή;

-Ναι,φοβόμαστε , θα πεθάνουμε;

-Μανώλη..και Μαρία , ακούστε με καλά. Είμαι ο Οδυσσέας. Θα σας πω κάτι μόνο μια φορά αλλά θέλω να το καταλάβατε  εντάξει;

-Εντάξει

-Σήμερα δεν θα  αφήσω κανέναν  σας  να πεθάνει

Θέλω να το πιστέψετε  αυτό

Τα παιδιά δεν μιλήσαν

-Μανώλη πες μου λίγο,  χτυπήσατε; πονάτε σε κάποιο σημείο του σώματος σας;

-Όχι, δεν χτυπήσαμε

-Μπορείτε να μετακινηθήτε από εκεί που κίστε;

-Όχι  έχει παντού  πέτρες απ τα ντουβάρια  

-Εντάξει. Απ΄ την φωνή  ακούω  πως είστε κοντά θα σας βγάλουμε

Κάντε υπομονή   μου το  υπόσχεσαι;

-Ναι

-Είσαι πιο μεγάλος απ την Μαρία;

-Ναι κύριε

-Δεν είμαι κύριος Μανώλη , είμαι σύντροφος. Εσύ και εγώ Μανώλη είμαστε τγο ίδιο, δεν μου οφείλεις περισσότερο  σεβασμό απ όσο  σου  οφείλω εγώ , με καταλαβαίνεις;

-Ναι

-Θέλω να  φανείς  δυνατός και θέλω  να  βοηθήσεις την Μαρία όπως θα  σε βοηθήσω εγώ

Στην ζωή Μανώλη αν δεν βοηθάμε ο ένας τον άλλον  δεν θα  την βγάλουμε καθαρή

Ο Ιεροκλής γύρισε στην μητέρα των παιδιών και την ρώτησε

-Ο πατέρας τους;

-Σκοτώθηκε στο μέτωπο πριν 15 μέρες.

Ο Οδυσσέας σήκωσε το βλέμμα του και κοιτάχτηκαν με τον Ιεροκλή και την  μητέρα των παιδιών

-Ιεροκλή; Άσε την πόλη όλη να καεί. Αυτά  τα δυο παιδιά πρέπει να σωθούν σήμερα. Το χρωστάμε στον πατέρα τους

-Οδυσσέα είναι επικίνδυνο να  προσπαθήσουμε να τα βγάλουμε μόνοι μας  από εκεί μέσα. Χρειαζόμαστε την εμάκ

-Αυτή την στιγμή  η εμακ θα τρέχει σε όλη την πόλη. Μπορεί να ρθουν μετά από μια βδομάδα εδώ

Εκείνη την στιγμή  εμφανίστηκαν η  Νάντια με  τον Μάνθο

-Απ τις πρώτες εγκαταστάσεις που  έπληξαν μέσα στην πόλη , είπε  η κοπέλα, ήταν αυτή της εμάκ  και το νοσοκομείο

-Ξέραν τι έκαναν,  συμπλήρωσε ο Μάνθος

Ο Οδυσσέας τους κοίταξε  και μούγγιρσε

-Θέλησαν να  βεβαιωθούν πως δεν θα σωθεί κανείς.

Εκεί κάτω έχουμε δυο πιτσιρίκια. Ο πατέρας τους σκοτώθηκε πριν δυο βδομάδες στο μέτωπο της Θεσσαλίας

Οι φασίστες  θέλουν αυτά τα δυο παιδιά  νεκρά

-Ας  τους αποδείξουμε πως  ότι και να κάνουν ο θάνατος εμάς δεν μας αγγίζει, φώναξε ο Μάνθος και κίνησε να  τραβήξει μερικά κομμάτια απ τα μπάζα

Ο Ιεροκλής τον έπιασε απ το μπράτσο

-Όχι ακόμη. Μπορεί να  τραβήξουμε το λάθος κομμάτι και να πέσουν πάνω στα παιδιά  μπάζα.

-Και  πως θα το κάνουμε; ρώτησε ο Μάνθος

Ο Ιεροκλής  για μερικές στιγμές μελέτησε τα μπάζα

-Αν ήταν εδώ η Εμάκ θα  ήξερε τι να κάνει ...γαμώτο

-Ναι αλλά η εμάκ δεν είναι εδώ δεν μπορούμε να σκεφτούμε κάτι; ρώτησε η Νάντια, έχουμε εκπαιδευθεί μια ζωή

- Εκπαιδευθήκαμε στα  εμάκ και δεν το ξερα; ρώτησε ο Οδυσσέας

-Όχι αλλά στο να  λειτουργεί  το μυαλό μας  ορθολογικά  και να βρίσκουμε λύσεις 

Ο Οδυσσέας κοίταξε κανα προς την τρύπα και φώναξε

-Μανώλη μου; Μαράκι; μ ακούτε

-Ναι, ακούστηκε  η φοβισμένη  φωνή του Μανώλη

-Δεν σας ξεχάσαμε, σε λίγο θα σας βγάλουμε, είπε και σηκώθηκε όρθιος

Έψαξε τις τσέπες του  αλλά  δεν βρήκε τα τσιγάρα του

-Δώστε μου ένα τσιγάρο, είπε στους συντρόφους του

-Θα κάτσεις να καπνίσεις τέτοια ώρα;  ρώτησε η Νάντια 

-Ναι, πρέπει να σκεφτώ. Το ίδιο να κάνετε και σεις

Η μάνα του παιδιού του πρόσφερε ένα τσιγάρο και αναπτήρα

Καθώς το άναβε  την κοίταξε  

-Μην ανησυχείς

-Ανησυχώ, ποια μάνα δεν θα ανησυχούσε;

Ο Οδυσσέας κούνησε το κεφάλι

-Όσο είμαι εγώ εδώ σου υπόσχομαι ή θα  φύγω μαζί τους ή θα  τα βγάλω έξω  ζωντανά  και πίστεψε  δεν θέλω με τίποτα να πεθάνω

-Είσαι γνωστός. Ο Οδυσσέας, λίγο αντισυμβατικός ακόμη και για  αναρχικός 

Όλοι  μιλάνε για το πόσο ικανός  είσαι στην μάχη και πόσο έντιμος όμως εδώ   έχετε να κάνετε με ένα αντικείμενο  άγνωστο  για εσάς. Οι απεγκλωβισμοί  είναι  δουλειά της εμάκ

-Το ξέρω. Όμως δεν υπάρχει εμάκ πλέον στην Κατερίνη

-Αν φωνάζαμε από Θεσσαλονίκη; Δίπλα είναι

-Η Θεσσαλονίκη  διαλύθηκε. Λες να μην έχουν δουλειά εκεί;

Αυτή την στιγμή που  προσπαθούμε εδώ να βγάλουμε τα δυο παιδιά σου έξω  θα  επιχειρούν το ίδιο ένας  θεό  ξέρει   σε πόσες πολυκατοικίες

-Θεός...

-Τι;

-Είπες  θεός..πιστεύεις  υπάρχει;

- Δεν νομίζω. Με ρωτάς τι πσιτεύω; Πιστεύω πως αυτά τα παιδιά  θα σωθούν

Υπάρχει  τρόπος

Ξες από μαθηματικά;

Η γυναίκα  γέλασε πικρόχολα

-Μαθηματικός είμαι

-Εγώ πάλι είμαι σκράπας εντελώς Ποτέ δεν τα χώνεψα. Αλλά πες μου, υπάρχει στα μαθηματικά άλυτο πρόβλημα;

-Όχι

-Το πιστεύεις αυτό που λες;    

-Και το πιστεύω και είναι αποδεδειγμένο

Σε παρακαλώ  Οδυσσέα τι σχέση  έχουν τα μαθηματικά με  τα παιδιά μου; διαμαρτυρήθηκε  η μάνα  σαν να μιλούσε  σε τρελό

-Όπως στα μαθηματικά  δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα έτσι και στην ζωή

Μπορεί να  φαντάζουν  κάποια  προβλήματα άλυτα αλλά αυτό  συμβαίνει απλά και μόνο επειδή αγνοούμε την λύση

Τα παιδιά  που είχε φωνάξει ο Ιεροκλής  είχαν  σβήσει την φωτιά στο τζιπ και  περνούσαν τώρα από μπροστά απ τον Οδυσσέα

Του ενός το κινητό  χτύπησε   παίζοντας το τραγούδι 

Sham 69 - If the Kids are United

Το παιδί  το σήκωσε καθώς απομακρυνόταν

Τα μάτια του Οδυσσέα  άστραψαν

-Τι έγινε; ρώτησε η μάνα των παιδιών

Ο Οδυσσέας  γύρισε προς το μέρος; του Μάνθου και φώναξε

-Μάνθο έχεις το κινητό;

-Ναι

Ο Οδυσσέας περπάτησε προς το μέρος του

Κοίταξε τον Ιεροκλή

-Πρέπει αν βρούμε ένα σκοινί κάτι  τέλος πάντων και έναν τρόπο  κάπως να  περάσουμε το κινητό με ανοιχτή την κάμερα  μέσα στην τρύπα

Να γράψει  τι εμπόδια υπάρχουν ως το μέρος που είναι  τα παιδιά  ώστε μετά ανάλογα να κινηθούμε

-Τι λες; τον ρώτησε ο Ιεροκλής που μετά σκεπτόμενος τι του είπε   απάντησε, αυτό είναι

Πρέπει κάπως να  κολήσουμε το κινητό σε κάτι που θα χει ροδάκια

-Ναι, κάπως έτσι, όμως πως θα το σπρώξουμε προς τα μέσα;

-Θα χρφειαστείτε  δυο σκοινιά , παρενέβη ο Μάνθος, στην μια άκρη θα δέσουμε ένα σκοινί  που θα πετάξουμε την άλλη άκρη  του ως το μέρος που είναι τα παιδιά , θα  τραβήξουν  αυτά το κινητό προς το μέρος  τους. Μετά απ την άλλη άκρη  τραβάμε εμείς  το κινητό πίσω

-Αυτό είναι,  φώναξε  ενθουσιασμένος ο Οδυσσέας

-Ναι,  θέλουμε όμως κάτι με ροδάκια να το κολήσουμε πάνω  του, σκέφτηκε ο Ιεροκλής

-Η Νάντια λίγο  μετά  εμφανίστηκε κρατώντας ένα παιχνίδι παιδικό με  ροδάκια

Μισή ώρα αργότερα αφού κόβανε κομμάτι απ το παιχνίδι και  κολλώντας το κινητό σε όρθια θέση πάνω του ξαναπήγε ο Οδυσσέας προς την τρύπα

-Μανώλη μου; Μαράκι; θα σας πετάξω ένα σκοινί ,  όταν το πιάσετε πείτε μου

Μετά την 15 προσπάθεια  ο Μανωλάκης κατάφερε να πιάσει το σκοινί

-Μανώλη μου μπράβο, τώρα θέλω να  τραβήξεις το σκοινί προς το μέρος σου αλλά πολύ  αργά

Το παιδί  έκανε ότι του έιπε ο Οδυσσέας

Στην συνέχεια  η ομάδα τράβηξαν το κινητό πίσω

Παρακολούθησαν όσα κατέγραψε η κάμερα του

-Απ ότι  βλέπω έχει  χώρο η τρύπα για  δυο άτομα σε πλάτος

, παρατήρησε ο Ιεροκλής

-Αυτό το λες γιατί σκέφτεσαι να μπει μέσα κάποιος και να τραβήξει ένα ένα  τα  παιδιά;

-Ναι αλλά όχι μόνο αυτό

Θέλω ένα από κείνα τα σίδερα που χουν στα καρνάγια 

-Ποια λες;

-Δεν ξέρω πως τα λένε, εκείνα που  τα  στερεώνουν κάτω στο έδαφος και συγκρατούν ολόκληρα πλοία

-Τι  τα θες;

-Αυτός που θα  μπει θα  χει μαζί του ένα τέτοιο ή και δυο  να το κολλήσει στο έδαφος απ την μια και στα χαλάσματα απ την άλλη μπας και συγκρατήσει κάποια κίνηση του απ την μετακίνηση των παιδιών μέσα στην τρύπα

-Που θα βρούμε τέτοιο;

-Ας πάει κάποιος στην παραλία, ξέρω γω;

-Θα πάρω την Αρετή  τηλέφωνο, είπε η Νάντια , ίσως  είναι κάπου εκεί κοντά

Μια ώρα αργότερα η Αρετή έφτανε στο σημείο με έναν  50χρόνο που τον αποκαλούσαν καπετάνιο

-Τι γίνεται καπετάνιο; ρώτησε ο Ιεροκλής

-Κατεβαίνει κόσμος από  Σκοτίνα και  Λιτόχωρο να  βοηθήοσυν.Ούτε σε 100 χρόνια  δεν θα  χτίσουμε την πόλη ξανά

-Καπετάνιο;  παρενέβη ο Οδυσσέας, αν σώσουμε τους ανθρώπους της πίστεψε  την πόλη θα την χτίσουμε σύντομα και  θα την κάνουμε πολύ καλύτερη

Ο καπετάνιος κούνησε το κεφάλι του και έβγαλε απ την καρότσα του αλιευτικού  αυτοκίνητου  του  δυο απ  τα σίδερα που ζήτησε ο Ιεροκλής

Ένα  τέταρτο αργότερα η ομάδα  καθόταν ακόμη  μπροστά στην τρύπα

-Ποιος θα μπει; ρώτησε ο Ιεροκλής

-Φαντάζομαι όλοι πάσχουμε από κλειστοφοβία ε;  είπε ο Μάνθος και έβγαλε το σακάκι του

Ο Οδυσσέας τον σταμάτησε.

-Μάνθο  αν δεν είχες το αθλητικό σώμα που έχεις θα χωρούσες εκεί μέσα. Αν σ αφήσω να μπεις  θα σφηνώσουν οι μυς σου 

- Ο Ιεροκλής έχει άσθμα και συ είσαι κλειστοφοβικός  

-Άρα θα μπω εγώ, απάντησε  ο Οδυσσέας

-Και  η κλειστοφοβία σου;  ρώτησε η Αρετή, τις προάλλες σε ασανσέρ κλείστηκες και   βαρούσες μπουνιές την σιδερένια πόρτα

Ο Οδυσσέας κούνησε το κεφάλι του

-Πριν περάσαν κάτι παιδιά, στο κινητό τους έπαιζε  το 

If the Kids are United

Το χει κανείς σας εύκαιρο;

-Τι σχέση έχει πάλι αυτό; ρώτησε ο Μάνθος, το χω εγώ

-Βάλτο να παίζει τέρμα. Μπας και με κάνει  να ξεχάσω την κλειστοφοβία μου

, απάντησε ο Οδυσσέας και  έπεσε  στο έδαφος μπρούμυτα

-Μανωλάκη μου, Μαράκι μου,  πως είστε τσακαλάκια μου;

-Καλά, νομίζω  δηλαδή, απάντησε  η μικρή Μαρία

-Ξεκινάμε. Σε λίγο θα είστε έξω με την μητέρα σας, είπε ο Οδυσσέας και ξεκίνησε να σέρνει το σώμα του μέσα στην τρύπα.

Για λίγο σταμάτησε σφηνώνοντας τα σίδερα ανάμεσα στο έδαφος και τα  χαλάσματα. Μετά έφτασε ως το σημείο που ήταν τα παιδιά.

Άπλωσε το χέρι του και  πήρε πρώτα την Μαρία. 

Σύρθηκαν μαζί  μέχρι έξω

Μετά  επέστρεψε πίσω

Έτεινε  το χέρι του προς τον Μανωλάκη

- Πάμε άντρα μου

Ο Μανωλάκης  χαμογέλασε πικρόχολα κοιτώντας τον

-Η αδελφή μου;

-Είναι έξω  με την μητέρα σου . Εκεί που θα  είσαι σε λίγο  και συ

Ο Μανωλάκης  ξεκίνησε να κλαίει και  έβγαλε ένα ουρλιαχτό πόνου

Ο Οδυσσέας τρόμαξε

-Μανώλη μου τι έπαθες

Ο Μανώλης έδειξε  με το βλέμμα  του ένα μεγάλο σωρό από μπάζα να χει καλύψει το πόδι του  ως το  γόνατο

-Πότε έγινε αυτό;

-Μετά την έκρηξη...δεν αντέχω  άλλο. Κρατήθηκα για να μην τρομάξει η Μαρία  που έκλαιγε

Ο Οδυσσέας προσπάθησε με τα χέρια του να μετακινήσει τα μπάζα  αλλά ήταν αδύνατον

-Οδυσσέα  φύγε, προσπάθησα και εγώ ...είναι πολύ  βαριά  και...

-Δεν σ αφήνω  εδώ παναθεμά σε. Έλα να  βάλουμε  δύναμη μαζί

-Δεν θα γίνει τίποτα

-Θα  γίνει. Πίστεψε με άντρα μου

Προσπάθησαν μαζί όμως δεν έγινε τίποτα

Ο Οδυσσέας   σύρθηκε ξανά έξω. Εξήγησε στην ομάδα τι συνέβαινε

Όλοι κοιτάξαν τον Μάνθο

-Ίσως μπορώ να τα  σηκώσω εγώ

-Παίζει ο κίνδυνος να σφηνώσεις  στα τοιχώματα

Ο Μάνθος  γύρισε προς την μάνα των παιδιών που κρατούσε την μικρή Μαρία στην αγκαλιά της και κλαίγανε

-Σας παρακαλώ , μπορείτε να πάτε κάπου να μην με βλέπει  η μικρή; Υπάρχει λόγος

Μετά ο Μάνθος έμεινε γυμνός φορώντας μόνο το εσώρουχο  του  μπροστά στην τρύπα

-ίσως  να μην  φρακάρω έτσι,είπε και χώθηκε στην τρύπα, έφτασε  ως το σημείο που ήταν ο Μανωλάκης, τι κάνεις μπρό;  τον ρώτησε γελώντας

-Γιατί δεν με αφήνεται να πεθάνω  ήσυχος; του απάντησε απότομα ο Μανωλάκης

-Γιατί  δεν  ήρθε ακόμη η ώρα σου  μπρο

-Μαλακίες

-Ώπα ρε μικρό παιδί και βρίζεις;Πόσο είσαι ρε;

-9, εσύ πότε έβρισες πρώτη φορά;

-Στα 7, απάντησε ο Μάνθος και η νευρικότητα  τους οδήγησε σε  ένα  παρατεταμενό γέλιο

Μερικά λεπτά αργότερα ο Μάνθος μιλούσε μαζί του

-Δες  κανονικά  δεν έπρεπε να τα λέω αυτά σε μικρό παιδί αλλά  αφού όπως λες θα πεθάνεις νομίζω δεν παίζει ρόλο

Ξες τι είναι ωραίο στην ζωή; Πολλά  είναι βέβαια,  το φαί , οι σοκολάτες, το γέλιο, να περνάς καλά με φίλους, να σε αγαπάνε  οι δικοί σου...ξες τι είναι όμως το πιο γλυκό πράμα;

-Τι;

-Πες μου πρώτα  στο σχολείο σ αρέσουν τα αγόρια ή τα κορίτσια;

-Τα  κορίτσια 

-Έχεις κάποιο να το αγαπάς;

Ο Μανωλάκης κοκκίνησε αλλά δεν απάντησε

-Έλα ρε πες. τι σε νοιάζει αφού θα πεθάνεις έτσι δεν λες;

-Η Γεωργία

-Η Γεωργία το ξέρει;

-Όχι βέβαια

-Αν ζούσες  θα το μάθαινε. θα  βγαίνατε βόλτες, θα μιλούσατε για πολύ ωραία πράγματα που σαν ενδιαφέραν, το σημαντικότερο όμως. Θα την έπαιρνες και θα σε έπαιρνε αγκαλιά . Όχι όπως  αγκαλιάζεις την μαμά ή την αδελφούλα σου. Εκεί θα νιωθες το...ξες πως λες αυτό που κατουρας σ αυτή την ηλικία;

-Τον πούτσο μου;

Ο Μάνθός γέλασε

-Γαμώ το κάθες γενιά και πιο προχώ από την δικη μας. Όταν θα αγκάλιαζες την Γεωργία που λες  θα νιωθες τον πούτσο σου να  γίνεται διπλάσιος, Φίλε σου λέω  για αυτήν γκαύλα στην ζωή   αξίζει να ζεις. Αν φιλιόσασταν στο στόμα να δεις φωτιά θα παίρνε ο πούτσος  ...το πιπί των κοριτσιών πως το λετε

-Το μουνί λες  πιπί;

-Ναι

-Ρε μαλάκα  9 ετών είμαι δεν είμαι νιάνιαρο μίλα κανονικά

-Οκέη μαγκάκο., θα στα πω στα ίσια να τα ξες. Έχεις δικαίωμα να ξες. Θα τα μάθαινες λίγο πιο αργά μεγαλώνοντας αλλά αφού θες να πεθάνεις τώρα  ας κάνουμε ταχύρρυθμό

Όταν  θα  φιλιόσουν με την Γεωργία ο πούτσος θα παιρνε  φωτιά, αλλά και το μουνί της θα γέμιζε  υγ΄ρα

Θα νιώθατε  ένα πόθο  τόσο όμορφο ο ένας για τον άλλον

Τα κορμιά μιλάνε από μόνα τους  στους ανθρώπους

Στους ανθρώπους που αγαπιούνται  , ειλικρινά  , αληθινή  αγάπη

Μυαλό και σώμα  γίνεται  ένα  μέσα σου και μετά   αυτόματα  θέλει να  γίνει ένα με το μυαλό και το σώμα της αγαπημένης σου

-Και μετά;

-Μετά ξαπλώνεται γυμνοί και  πέφτει αυτό που λέμε γαμήσι

Το καλύτερο γαμήσι  φίλε  γίνεται με  την γυναίκα που αγαπάς και σ αγαπάει πραγματικά, αν δεν παίζει αγάπη  δεν το φχαριστιέσαι. Πίστεψε με

-Εσύ έχεις γαμήσει   γυναίκα που αγαπιόσασταν...πραγματικά;

-Ναι ρε φίλε και μου λείπει

-Γιατί σου λείπει;  Ζείτε  χώρια;

-Όταν ξέσπασε το πραξικόπημα  ήταν στην άλλη πλευρά. Είχε κατέβει Ναύπλιο να δει τους δικούς της και...αποκλείστηκε εκεί

-Και είστε  δυο χρόνια τώρα χώρια;

-Πονούσα κάθε λεπτό που ήμουν χώρια της ρε φίλε, σκέψου  δυο χρόνια  τώρα πως είμαι

-Τι να πω;  Λυπάμαι

-Μην λυπάσαι άντρα μου. Είναι η ζωή μου , όπως η Γεωργία φαντάζομαι είναι η δική σου ζωή 

Εγώ για  την Ζέτα  πολεμάω κάθε μέρα, πολεμώ να ανοίξω  δρόμο  να  βρεθώ κοντά της...κοντά στην ζωή. Χωρίς αυτήν δεν ζω

-Για να  ξαναγαμηθείτε ξανά

-Δεν σου πα την πιο μεγάλη καύλα

Αν με τον άνθρωπο σου  αγαπιέσται  πολύ, μετά  το γαμήσι έρχεται  η πιο μεγάλη καύλα

Ξυπνάς το πρωί και την βλέπεις  στο κρεββάτι δίπλα σου να σου χαρίζει ένα γλυκό χαμόγελο

Αυτό φίλε δεν πληρώνεται με τίποτα

Ξυπνάς και σου φέρνει  πρωινό ή καφέ στο κρεββάτι με το χαμόγελο στο στόμα

Ούτε αυτό  φίλε περιγράφεται

Αλλά όπως σου φερε χτες πρωινό  αυτή  της πας εσυ  την άλλη μερα πριν ξυπνήσει

Ούτε το να ετοιμάζεις για την ζωή σου πρωινό   συγκρίνεται με τίποτα

-Και γω θα μπορούσα να μουν έτσι με την Γεωργία;

-Γιατί ρωτάς μωρέ; Πριν δεν έλεγες να σ αφήσουμε να πεθάνεις με την ησυχία σου;

Απ έξω η Νάντια ρώτησε

-Γιατί αργούν;

Ο Ιεροκλής   μουρμούρισε

-Ελπίζω να μην λέει στον μικρό  για καύλλες και γαμήσια που λέει σε μας

Ο Μανωλάκης  κοίταξε τον Μάνθο

-Με τον Οδυσσέα προσπαθήσαμε να σηκώσουμε το κομμάτι αυτό, είπε και έδειξε  το πόδι του,δεν  τα καταφέραμε

Ο Μάνθος  γέλασε

-Καλός είναι ο Οδυσσέας αλλά  λίγο  χλαπάτσας, τι λες να προσπαθήσουμε μαζί;

-Αν δεν τα καταφέρουμε  μετά απ όσα  μου είπες αντί να νιώσω καλύτερα να ξες θα  τα χεις κάνει χειρότερα

-Γιατί μωρή πουτάνα  θα τα χω κάνει χειρότερα;

-Γιατί θα φύγω ξέροντας πλέον τι μπορούσα να ζήσω  και δεν θα χω την ευκαιρία

-Ο Οδυσσέας στην αρχή τι σου είπε;

-Ότι δεν  αφήσει να πεθάνω

-Μπορεί να ναι  χλαπάτσας  σύντροφε όμως τον έχω σαν αδερφό μου. Ας μην τον βγάλουμε ψεύτη , δεν θέλω να του  κάνω  τόσο κακό

Βάλαν και οι δυο τα χέρια τους στο  βαρύ κομμάτι απ το μπάζο και πιέσαν με δύναμη να το σηκώσουν. Το κομμάτι ανασηκώθηκε λίγο όμως; μετά ξαναγινε βαρύ

-Δεν γίνεται τίποτα, είπε ο Μανωλάκης, ας το αφήσουμε

-Όχι όχι ,  δες τι θα κάνω, αυτό ανασηκώθηκε  λίγο, θα  βάλω το χέρι μου από κάτω να λειτουργήσει σαν μοχλός, θα σου γίνει λίγο πιο ελαφρύ  οπότε το σπρώχνεις μόνος

-Μη, αν δεν μπορέσω θα πέσει  στο χέρι σου και θα εγκλωβιστείς εδώ

-Αν εγκλωβιστώ εδώ θα πεθάνουμε παρέα  άντρα μου

-Μη το κάνεις αυτό   για μένα

-Το κάνα ήδη, είπε χώνοντας  και τα δυο του χέρια κάτω απ το κομμάτι, σπρώξε   άντρα μου

Ο Μανωψλάκης έβαζε δύναμη με τα χέρια του

, το κομμάτι μετακινούταν αλλά πολυ λίγο

-Έβαλα όση δύναμη  γίνεται...δεν πάει άλλο

-Οκ,  δες άντρα μου,έδωσες δύναμη  ,  το καταλαβαίνω δεν έχεις άλλη, βάλε μυαλό τώρα,  συγκεντρώσου  και βάλε την ψυχή σου σου, δώσε την δύναμη της ψυχής σου να μετακινηθεί

-Παναθεμάσε  με τα γαμήσια και τους έρωτες θα γίνω η αιτία να πεθάνεις εδώ

-Τέλος οι κουβέντες , συγκεντρώσου, βάλε το μυαλό και την ψυχή σου πάνω στο  μπάζο και  αποφάσισε τι θες πιο πολύ, την Γεωργία  ή τον θάνατο;

Ο Μανωλάκης  έκλεισε τα μάτια και  μετά από λίγο το κομμάτι  ανασηκώθηκε λίγο ακόμη, ο Μάνθος  έσυρε  τα χέρια του μετακινώντας το παραδίπλα  

Κοιταχτήκαν και σκάσανε στα γέλια

-Δεν το πιστεύω, είπε ο Μανωλάκης

-Ήρθε η ώρα μάγκα μου, να  σε πάω στην αδελφούλα και στην μάνα σου

-Μην της πεις πως μου μιλούσες για γαμήσια και...

-Τρελος είσαι; Ότι είπαμε  θα μείνει εδώ μέσα

Λίγο αργότερα   έβγαινε ο Μάνθος πρώτα απ την τρύπα  σέρνοντας τον Μανωλάκη

Όλοι  δάκρυσαν απο συγκίνηση....

Ο Μάνος  βρισκόταν σε μια κατάληψη δημαρχείου  στις Σέρρες

Την πόλη την ελέγχαν οι αναρχικοί και  διάφοροι δικαιωματιστές είχαν βρει την ευκαιρία να  καταλάβουν  αρκετά κτίρια όπως το δημαρχείο της πόλης απ όπου   απλά  εκδίδαν έντυπα που ασκούσαν δριμεία  κριτική  αποκλειστικά στους αναρχικούς

-Εσύ  δεν πολεμούσες μαζί με αυτούς  τους  πατριαρχικούς; τον ρώτησε ο Λεωνίδας

-Σιχάθηκα  ρε φίλε

-Τι ήταν αυτό που σιχάθηκες ακριβώς;

-Θες ο μιλιταρισμός τους, θες η βία στο μέτωπο, θες  η ματσίλα αντρών και γυναικών

Τι φίδια  αναρχικούς τρέφαμε  τόσο καιρό στον κόρφο μας;

- Και σ άφησαν έτσι εύκολα να φύγεις;    

Ο Μάνος γέλασε

-Όχι δα, προσποιήθηκα  τραυματισμό και νομίζω ξεμπέρδεψα με όλα αυτά

Αν σας είμαι βάρος; εδώ μπορώ να πάω στο πατρικό μου

Αλλά και κεί ποιος ακούει τον γέρο μου

-Μια χαρά είσαι  εδώ. Μαζεύουμε κείμενα για την επόμενη έκδοση  πιστεύεις θα μπορούσες να γράψεις  για όλα αυτά που βίωσες;

-Για την αναρχική  ματσίλα και πατριαρχία; Τον  συγκαλυμένο  μιλιταρισμό των ανταρτών τους;  Φυσικά αλλά ανώνυμα

-Ανώνυμα  φυσικά. Ανώνυμα

-Λες θα καταφέρουμε κάτι με την εφημερίδα  και την κριτική;

-Πίστεψε , καταφέρνουμε ήδη πολύ περισσότερα απ όσα φαίνονται

Η Κατερίνη έβγαζε ακόμη καπνούς. Ο Οδυσσέας  βγήκε  χαράματα απ το σπίτι και περπάτησε ως την θάλασσα

Ακούμπησε  σε μια βάρκα που ήταν στην αμμουδιά και κοίταξε  προς τα ανατολικά που έβγαινε ο ήλιος

Εκείνη την ώρα  χτύπησε το κινητό του και κοίταξε το μήνυμα  που του χε στείλει ο Μάνος απ τις Σέρρες

"11 25 32 "

Έβγαλε απ το μπουφάν του ένα τετράδιο και ανέτρεξε να  δει τι σήμαινε ο κάθε αριθμός όπως είχαν συνεννοηθεί πριν  φύγει

11 χτυπήσαμε

25 φλέβα

32 χρυσού

Έκλεισε το τετράδιο και έβγαλε  και άναψε ένα τσιγάρο