Πράκτορες του Χάους

 

Εμφανίστηκε  από πίσω της την πρώτη μέρα που αυτή γύρισε στο  γραφείο απ τις διακοπές

Με το δάχτυλο του της άγγιξε τον λαιμό.

Ταξίδεψε αργά όλη την απόσταση ως το αυτί της

Έσκυψε  και της ψιθύρισε  μερικά βρωμόλογα προερχόμενα από άλλη  εποχή τα οποία  υπό άλλες συνθήκες αυτή δεν θα ανεχόταν να ακούσει από κανέναν

Μετά  η  γλώσσα του της έγλειψε το αυτί κάνοντας της να  "απελευθερώσει" τον αναστεναγμό που  απ την αρχή κράταγε μέσα της

Τα χέρια  του περάσαν μπροστά και αγγίξαν απαλά  το στήθος της

Αυτή αποφάσισε να  γυρίσει προς το μέρος του και να τον κοιτάξει

Την περίμενε μια έκπληξη

Ήταν αυτός που  πριν λίγες μέρες την κοίταζε από μακριά  στην παραλία

Ήθελε τότε να την πλησιάσει και να της μιλήσει όμως δεν το έκανε τότε.

Το  έκαμνε τώρα  μιλώντας με το σώμα

Οι  συνάδελφοι της  όλη αυτή την ώρα κοιτούσαν την σκηνή, σχολίαζαν, αυτή εκτίθονταν όμως δεν την ένοιαζε

Σηκώθηκε, το χέρι της  άγγιξε το δικό του και τον οδήγησε στις τουαλέτες της εταιρείας

Κλειστήκαν σε μια απ τις καμπίνες της

Τα χείλη τους ενώθηκαν ενώ  αυτή του κατέβαζε το φερμουάρ και αυτός το εσώρουχο κάτω απ την φούστα

-Τι περιμένεις; τον  ρώτησε κοιτώντας με χαμόγελο μέσα στα μάτια

Τα χέρια του  αρπάξαν τους γλουτούς της και την ανασήκωσαν πριν μπει  αργά μέσα της

και απελευθερώσουν και οι δυο  κύματα  ηδονής βαθιά  εγκλωβισμένα στα σώματα  και το μυαλό τους για καιρό

Μέχρι την στιγμή της κορύφωσης  δεν δίναν  σημασία  στα χτυπήματα του υπεύθυνου προσωπικού  που χτυπούσε δυνατά την πόρτα και την καλούσε να του ανοίξει

Μόνον όταν τελειώσαν  αλλά παρέμεναν αγκαλιασμένοι την ρώτησε

-Τι θέλει αυτός;

-Να  συνεχίζω να δουλεύω  απερίσπαστη για την πολυεθνική   του αφεντικού του

-Σε πληρώνουν καλά;

-Ίσα  ίσα να μην πεθαίνω της πείνας αλλά να συνεχίζω να χρωστάω παντού

-Οκέη, είπε και τα  χέρια του την άφησαν απαλά

Ξεκλείδωσε την πόρτα και απ το σακάκι του  τράβηξε το πιστόλι του

Άνοιξε την πόρτα και  διέκρινε από πίσω  της το οργισμένο  βλέμμα του  γιάππη  υπευθύνου προσωπικού μιας απ τις πιο σοβαρές  εταιρείες  στην χώρα με ετήσιο κύκλο εργασιών  πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ  

Η κάνη ενός όπλου  κάποιου ανθρώπου που θέλει να  ζήσει  αδιαφορεί ΄πάντα για τα  νούμερα, τις προοπτικές, την  επένδυση για το καλό του τόπου, την ανάπτυξη και την αύξηση του ακαθάριστου  εθνικού προϊόντος, που παραμένει ακαθόριστο και ακαθάριστο  ίσα  ίσα για να μην δείχνει πως όσο αυτό αυξάνεται  η μάζα   φτωχαίνει

Σχεδόν  εξ επαφής οι σφαίρες  του  βρήκαν  απ το πιστόλι και χώθηκαν στις σάρκες ενός παιδιού που απ τα 19 είχε αποφασίσει  να μην πειράξει ποτέ κανένας  αλλά να πατήσει επί πτωμάτων  για να χτίσει  την καριέρα του, το  δικό του χρυσό όνειρο που θα του  επέτρεπε να πίνει μερικά   ακριβά κοκτέιλ στα πιο προσεγμένα   και απλησίαστα για την μάζα μαγαζιά της  χώρας

Και τα κατάφερε , μόνο που το χρυσό του  όνειρο  δεν είχε  διάρκεια , αλλά αυτό  είναι κάτι που δεν θα εξηγήσει κανείς στον γραφίστα γκέη  σύντροφο του την ώρα  της κηδείας του

Δεν πειράζει, έτσι και αλλιώς  οι υπάρξεις τους  προσφέραν  μόνο καύσιμη  ύλη στις μηχανές καταπίεσης   της ανθρωπότητας

Όταν το σώμα του υπεύθυνου  προσωπικού  σωριάστηκες στο  πάτωμα της τουαλέτας αυτός  κοίταξε τους συναδέλφους  της  που κοιτούσαν αποσβολωμένοι

Τους  ευχήθηκε

-Καλό χειμώνα 

Μετά  την έπιασε απ το χέρι και  με  αργό βήμα περπατήσαν  στον διάδρομο που οδηγούσε στην έξοδο της εταιρείας

2 σεκιουριτάδες πήγαν να τους φράξουν τον δρόμο όμως  το πιστόλι του δεν έκατσε να το συζητήσει

Οι άνθρωποι αυτοί  για 3 ευρώ την ώρα αποφάσισαν να  αφήσουν ορφανά τα παιδιά τους προκειμένου να μην χάσει βελόνι η εταιρεία που αύριο  θα τους έπαιρνε και τα σπίτια

Ο 3ος που πλησίασε  έκανε  αυτήν να αρπάξει το πιστόλι  απ τα χέρια του  άγνωστου εραστή της και να τον στείλει να κάνει παρέα  στους προηγούμενους εθελόδουλους σκλάβους

Στην είσοδο ήταν ένας 4ος  σεκιουριτάς που απλά τους κοιτούσε

Δεν όρμηξε να τους εμποδίσει

Αυτή τον κοίταξε και τον ρώτησε

-Δεν θα προσπαθήσεις καν;

-Αν ποτέ προσπαθήσω  για κάτι θα ναι να βρω την δύναμη να κάνω  ότι και εσείς

Βγήκαν έξω στο πολύβουο κέντρο της πόλης

Πλήθος κόσμου  έτρεχε πάνω κάτω   να προλάβει τις δουλειές του

Μόνο οι δυο τους περπατούσαν  ανέμελα και αγκαλιασμένοι

-Ποιος είσαι; τον ρώτησε, τι είσαι;

-Πράκτορας  του Χάους

Αυτή  χαμογέλασε

-Θα  συνεχίσουμε μαζί αυτή την διαδρομή;  την ρώτησε

-Αν υπάρχει τόση τάξη στο Χάος  τότε γιατί όχι;