Βλέποντας την 25η ώρα είχαμε γοητευτεί βλακωδώς όλοι με τον μονόλογο στο τέλος του Έντουαρντ Νόρτον
Ένας μονόλογος ενός βολεμένου μεσοαστού νέου που ενώ δεν του έλλειπε τίποτα πουλούσε ναρκωτικά για να κερδίσει περισσότερα και όταν τον πιάσαν "με την γίδα στην πλατη" στράφηκε κατά του κόσμου όλου
Του φταίγαν οι ιταλοί μετανάστες, οι μάυροι πρώην σκλάβοι, οι ρατσιστές, οι αντιρατσιστές, ο Λάντεν και ο Μπους μαζί...οι πάντες
Γοητευτήκαμε τότε ως νέοι , ίσως γιατί περιμέναμε μια αναγέννηση του πανκ ..κάτι το ανατρεπτικό στην μικροαστίλα της εποχής του 2000 όπου όλοι κερατώνονταν με όλους και διαβιούσαν ως κροίσοι βασιζόμενοι στα δάνεια που έκοβε η τράπεζα της γειτονιάς
Δεν προσέξαμε ή δεν δώσαμε βάση σε έναν άλλον διάλογο
Τον μονόλογο ενός καλλιεργημένου fiction ήρωα που ήταν όντως ο κακός που έπρεπε να πεθάνει στο χολιγουντιανό αφήγημα
Ο Μαρσέλ Ιουρές υποδύεται στον "Ειρηνοποιό" του 1997 τον Ντούσαν Γκράβιτς
Ο Γκράβιτς είναι ένας αναγνωρισμένος μετά κόπων και βασάνων βόσνιος πιανίστας
Μια βόμβα στην πόλη του προερχόμενη ίσως από σέρβους, ίσως από μουσουλμάνους, ίσως από κροάτες σκοτώνει την γυναίκα και το παιδί του
Ο άνθρωπος που έδωσε όλη του την ζωή στην τέχνη και την αγάπη με την βοήθεια του αδερφού του αγοράζει μια πυρηνική βόμβα απ τα πρώην σοβιετικά στρατόπεδα της Γεωργίας για νβα εκδικηθεί τον κόσμο που του στέρησε τον κόσμο όλον
Όχι ακριβώς τον κόσμο αλλά τον οηε , που ενώ μπορούσε με τον πιο απλό τρόπο να σταματήσει τον πόλεμο στην Βοσνία , δεν έκανε τίποτα βοηθώντας έτσι τις πολεμικές βιομηχανίες να πουλήσουν το απόθεμα τους για να κινηθεί και να τονωθεί η οικονομία του πολιτισμένου κόσμου
Η ταινία θα λεγε κανείς απ τις πρώτες σκηνές πως γυρίστηκε για να "χτίσει" την καριέρα του μορφονιού Κλούνεη και να την εκτοξεύσει και για να δώσει ένα "μεροκαματάκι" στην πάντα κρύα Νικόλ Κίντμαν
Οι πρωταγωνιστές είναι αρκούντος κρύοι, αρκούντος πιστοί τυφλά στο σύστημα, αρκούντος αδιάφοροι για το ανθρώπινο δράμα που συντελείτε στην καθημερνή σφαγή όλων από όλους στην Βοσνία
Κλασσικοί αμερικάνοι και πολίτες του δυτικού πολιτισμένου των 90ς που μπορεί να συνταράσσοταν με το δράμα του να σπάσει το αγαπημένο του φλιτζάνι καφέ ο Λίαμ Γκάλαχερ αλλά την ίδια στιγμή να απατούσαν για το βοσνιακό δράμα "its not our war" ...όπως απαντά στον Γκράβιτς ο αρκούντος ρομποτικός υπηρέτης του συστήματος Κλούνεη στο τέλος της ταινίας
Ο Γκράβιτς πριν τον σκοτώσουν οι "¨καλοί" που πάντα στο δυτικό σινεμά έχουν κάτι το κακό στέλνει ένα μήνυμα στον κόσμο δια μονολόγου- αντίστοιχου με εκείνο του Νόρτον στην 25η ώρα-
Ο Γκράβιτς ξεκινα τον μόνολογο του προς τον κόσμο σε αντίθεση με τον Νόρτον όχι λέγοντας ποιοι και τι δεν του αρέσει στον κόσμο αλλά τί είναι ο ίδιος σε αυτόν τον κόσμο
"Είμαι ορθόδοξος, είμαι καθολικός, είμαι μουσουλμάνος, είμαι Σέρβος, είμαι Κροάτης, είμαι Μουσουλμάνος"
και εδώ μέσω αυτής την αρχής; διαλόγου αγγίζει το αναρχικό σύνθημα "πατρίδα μας όλη η γη"
Ο λόγος δεν είναι αφαιρετικός - αφοριστικός αλλά προσθετικός
Σε αυτόν τον κόσμο αν τον αγαπάμε νιώθουμε να είμαστε τα "όλα" του και δεν μπαίνουμε στην διαδικασία των διαιρέσεων
Υπάρχει λόγος που είμαστε διαφορετικοί όλοι σε αυτόν τον κόσμο και μόνον αν συνθέσουμε με σεβασμό τις διαφορετικότητες μας θα μπορέσουμε να πετύχουμε το "ιδανικό"
Οι σεναριογράφοι στο Χόλιγουντ , όπου ισχύει μια άτυπη λογοκρισία πολλές φορές περνάνε τα μηνύματα που θέλουν διά στόματος των κακών και σε αυτή την ταινία οι "κακοί" είναι αυτοί με τους οποίους ταυτίζεσαι
Οι άλλοι, οι "καλοί|" είναι κάτι ανοργασμικοί χωρίς αισθήματα ενεργούντες ως ροπμποτικά εξαρτήματα ενός πολιτικοστρατιωτικού συμπλέγματος που νοιάζεται για πρόσκαιρα κέρδη χωρίς να μπαίνει στον κόπο να δίνει λύσεις ακόμη και στα δικά του αδιέξοδα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου