Ήρθε ΄ώρα δανειζόμενοι σκηνές απ την Κορεατική ταινία the anarchist - anrchisteu του 2000 να δημιουργήσουμε ένα βίντεο φόρο τιμής στο Κορεάτικο αναρχικό κίνημα το οποίο σήκωσε και το βάρος της αντίστασης κατά της Ιαπωνικής κατοχής τις δεκαετίες του 20-30 και όχι μόνον
σχετικά με την ιστορία του Κορεατικού αναρχικού κινήματος ανατυπώνουμε απ τον αναρχικό ιστοχώρο prοvos το παρακάτω άρθρο
Στα 2000 χρόνια της κορεατικής ιστορίας εμφανίστηκαν
κινήματα που πολέμησαν για τα δικαιωμάτα των χωρικών και για την εθνική
ανεξαρτησία. Μέσα σ’ αυτά τα κινήματα υπήρχαν τάσεις που μπορούν να θεωρηθούν
πρόδρομοι του σύγχρονου αναρχισμού, με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαμε
αντιμετωπίσουμε τους Diggers (Σκαπανείς) κατά την αγγλική επανάσταση.
Το 1894 η Ιαπωνία εισέβαλε υπό το πρόσχημα της προστασίας
της Κορέας από την Κίνα. Ο αγώνας για εθνική ανεξαρτησία μετατράπηκε σε ζήτημα
κεντρικής σημασίας για κάθε ριζοσπαστική πολιτική οργάνωση.
Το σύγχρονο αναρχικό κίνημα στην Κορέα άρχισε να παίρνει
μορφή μεταξύ των εξόριστων που κατέφυγαν στην Κίνα μετά τον αγώνα ανεξαρτησίας
του 1919 και στους σπουδαστές και τους εργαζόμενους που πήγαν στην Ιαπωνία.
Αυτός ο αγώνας, το Κίνημα της 1ης Μαρτίου μέσα στο οποίο οι αναρχικοί είχαν
πρωταρχικό ρόλο, κινητοποίησε 2 εκατομμύρια ανθρώπους· πραγματοποιήθηκαν 1500
διαδηλώσεις· 7500 σκοτώθηκαν· 16000 τραυματίστηκαν και πάνω από 700 σπίτια και
47 εκκλησίες καταστράφηκαν.
Από την περίοδο αυτή μέχρι και το τέλος του 2ου Παγκόσμιου
Πολέμου, η Κορεατική Αναρχική Ομοσπονδία (KAF) έχει αναγνωρίσει τρία στάδια.
Το πρώτο στάδιο καλύπτει το πρώτο μισό της δεκαετίας του
1920 και περιγράφεται από την KAF ως εμβρυική περίοδος.
Στα πρώτα χρόνια του αιώνα, καθώς η άρχουσα τάξη της
Ιαπωνίας άρχισε την ιμπεριαλιστική της εξόρμηση σε άλλες ασιατικές χώρες,
κατέστειλαν επίσης αδίστακτα οποιαδήποτε αντιπολίτευση στο εσωτερικό της χώρας.
Οι αναρχικοί της Ιαπωνίας ήταν στην πρώτη γραμμή του αντιιμπεριαλιστικού
ακτιβισμού. Το 1910 ο Kotoku Shusui, ένας κορυφαίος Ιάπωνας αναρχικός,
εκτελέστηκε για προδοσία. Η Commoners Newspaper ξεσήκωνε την αντίθεσή της στο
Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο και στην κατοχή της Κορέας. Με τις ρωσικές επαναστάσεις
του 1905 και του 1917, τις Ταραχές του Ρυζιού του 1918 (Rice Riots) και τη
μαζική εξέγερση στην Κορέα το 1919, η ιαπωνική άρχουσα τάξη άρχισε να ανησυχεί.
Μετά την αιματηρή καταστολή του Κινήματος της 1ης Μαρτίου
και την άνοδο του επιπέδου της ταξικής πάλης στην ίδια την Ιαπωνία, οι Ιάπωνες
εργοδότες κατηγορούσαν τους αναρχικούς και τους Κορεάτες για τον σεισμό του
Τόκιο το 1923. Περισσότεροι από 6000 Κορεάτες εργαζόμενοι στην Ιαπωνία
κυνηγήθηκαν με ρόπαλα και κοντάρια μπαμπού. Όλοι οι γνωστοί αναρχικοί της
Ιαπωνίας και της Κορέας συνελήφθησαν. Ο Park Yeol και η σύζυγός του Kaneko
Fumiko, Κορεάτες αναρχικοί, βετεράνοι του αγώνα ανεξαρτησίας και μέλη της «Εταιρείας
Μαύρων Εργατών» του Τόκιο, καταδικάστηκαν σε θάνατο. Πολλοί άλλοι φυλακίστηκαν.
Η κατηγορία πρόκλησης σεισμού ίσως να ήταν λίγο ντροπιαστική για τμήματα της
άρχουσας τάξης, έτσι οι ποινές μετατράπηκαν σε ισόβια φυλάκιση. Η Kaneko πέθανε
στη φυλακή και ο Park δεν απελευθερώθηκε παρά με το τέλος του 2ου Παγκοσμίου
Πολέμου. Πολλοί από τους Κορεάτες που φυλακίστηκαν σε αυτό που έμεινε γνωστό ως
«η Υπόθεση της Εσχάτης Προδοσίας» στη συνέχεια έγιναν κορυφαίοι ακτιβιστές στο
αναρχικό κίνημα στη χώρα τους.
Η KAF στην Κίνα δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 1924 και
δημοσίευσε το «Μανιφέστο της Κορεατικής Επανάστασης». Ήταν μαχητικά
αντιιμπεριαλιστικό, «δηλώνουμε ότι η βάρβαρη πολιτική της Ιαπωνίας είναι ο
εχθρός της ύπαρξης του έθνους μας και ότι είναι το απόλυτο δικαίωμα μας να
ανατρέψουμε την ιμπεριαλιστική Ιαπωνία με επαναστατικά μέσα». Συνέχισε
τονίζοντας την ανάγκη να γίνει κάτι περισσότερο από την απλή αλλαγή
εξουσιαστών, επισημαίνοντας τη διαφορά ανάμεσα σε μια πολιτική και σε μια
κοινωνική επανάσταση. Δεν είχε αμφιβολίες για το ρόλο των αναρχικών· έδινε
έμφαση στον ηγετικό ρόλο των αναρχικών σε μια επαναστατική κατάσταση. Η
Ομοσπονδία άρχισε να εκδίδει έντυπα όπως τα Recapture και Justice Bulletin.
Ως το 1928 η διάδοση της ελευθεριακής πολιτικής επέτρεψε στους
Κορεάτες αναρχικούς να οργανώσουν την Ανατολική Αναρχική Ομοσπονδία με
συντρόφους τους από την Κίνα, το Βιετνάμ, τη Ταϊβάν και την Ιαπωνία – η οποία
δημοσίευσε ένα δελτίο, το Dong-Bang (Η Ανατολή). Το «Μανιφέστο» υιοθετήθηκε από
την Ανατολική Ομοσπονδία ως το επίσημο πρόγραμμα της.
Το δεύτερο στάδιο που κάλυψε τα έτη 1925-30 κυριαρχούνταν
από την οργάνωση του κινήματος. Οπλισμένοι με τη θεωρία της αναρχικής
επανάστασης που περιγράφεται στο «Μανιφέστο» και τις πρακτικές εμπειρίες που
αντλήθηκαν από το Κίνημα της 1ης Μαρτίου, οι εργατικές οργανώσεις στην Ιαπωνία
και οι ομάδες «της Υπόθεσης της Εσχάτης Προδοσίας» οργανώθηκαν στη Σεούλ, στη Τάεγκου, στη Πιονγκγιάνγκ και σε άλλες
περιοχές. Μέχρι το Νοέμβριο του 1929 υπήρχε τεράστια ανάπτυξη και η Κορεατική Αναρχική
Κομμουνιστική Ομοσπονδία ιδρύθηκε ως εθνικός οργανισμός. Ως τμήμα της
αντι-ιαπωνικής αντίστασης ήταν μια απόλυτα μυστική οργάνωση. Αυτό δεν πρέπει να
οδηγήσει κανέναν να συμπεράνει ότι ήταν μικρό ή ότι δεν είχε ευρεία υποστήριξη.
Για να προσπαθήσω να εξηγήσω πως είχε μεγαλώσει το κίνημα,
θέλω να δούμε πως εξελίχθηκαν τα πράγματα από τις αρχές της δεκαετίας του 1920.
Στην επαρχία Κιό, η καθημερινή εφημερίδα Dong-a Ilbo, έγραψε τον Οκτώβριο του
1925 ότι δέκα μέλη της οργάνωσης League of Black Flag είχαν φυλακιστεί για ένα
χρόνο το καθένα. Την επόμενη χρονιά το ίδιο έντυπο έγραψε ότι πέντε νεαροί
εργάτες φυλακίστηκαν επειδή εξέδωσαν ένα μανιφέστο πολύ παρόμοιο στο ύφος και
το περιεχόμενο με το «Μανιφέστο της Κορεατικής Επανάστασης». Το 1929 η Dong-a Ilbo
γράφει για μια μυστική εταιρία αναρχικών που οργάνωσε ο Lee Eun-Song, η οποία
είχε εκατό μέλη στην πόλη του Ιτσεόν στην επαρχία Κουανγκουόν. Την ίδια χρονιά
αποκαλύφθηκε ότι όλα τα μέλη του Εταιρείας του Κινήματος Καλλιτεχνλων της
Τσουντζού ήταν όλοι αναρχικοί, όπως τα ονόματα και τα πλαστά στοιχεία που
χρησιμοποιούσαν για να αποπροσανατολίσουν την ιαπωνική αστυνομία από τα ίχνη
τους. Ως αντίδραση, νομοθετήθηκε η θανατική ποινή για την δημιουργία οργανώσεων
που στόχευαν στην «αλλαγή της εθνικής δομής».
Στο Ταεγκού, η Ένωση Αλήθειας και Αδελφοσύνης δημιουργήθηκε
το 1925 από εξόριστους που επέστρεψαν από την Ιαπωνία. Ο Σύνδεσμος Επαναστατών
επίσης ιδρύθηκε και οι δύο ήταν σε τακτική επαφή με την Εταιρεία Μαύρης
Νεολαίας του Τόκιο. Έχω εντοπίσει επίσης αναρχικές ομάδες στο Ανουί, στο Μεσάν,
τον Σύνδεσμο Μαύρων Φίλων της Τσανγκγουόν, την Ομάδα Αμοιβαίας Βοήθειας της
Νήσου Τζετζού. Οι τελευταίοι χρησιμοποίησαν την απόσταση τους από την κεντρική
κυβέρνηση για να οργανώσουν συνεταιρισμούς αγροτών και τεχνιτών, ακόμη και ένα
στρατό αγροτών. Περιττό να πούμε ότι οι οργανωτές γρήγορα διαπίστωσαν ότι δεν
ήταν τόσο μακριά και είδαν τα κελιά φυλακών από μέσα.
Στην επαρχία Κουάνσεο και Κουάνμπουλ έχω βρει αναφορές για
τουλάχιστον οκτώ ομάδες ακόμη. Σχεδόν όλες οι ομάδες στη χώρα εμπλέκονταν στην
παραγωγή φυλλαδίων και εντύπων, με την δημιουργία συνδικαλιστικών οργανώσεων
και την αντίσταση στην κατοχή.
Μέχρι αυτή τη στιγμή γνωρίζουμε ότι οι περισσότερες περιοχές
θα μπορούσαν να καυχηθούν για μια ενεργή ομάδα. Υπήρχαν επίσης οργανώσεις στη
Μαντζουρία και μεταξύ εξόριστων στην Κίνα και την Ιαπωνία.
Το επόμενο στάδιο ήταν η περίοδος του πολέμου που διήρκεσε
μέχρι το 1945.
Μεταξύ των δύο εκατομμυρίων Κορεατών στη Μαντζουρία, η KAF
στη Μαντζουρία (KAFM) κατάφερε να ριζώσει βαθιά αμέσως μετά τη σύστασή της το
1929. Ο κύριος διοργανωτής της Ομοσπονδίας, ο Kim Jong-Jin, συνέταξε ένα σχέδιο
το οποίο παρουσίασε στους αντιστασιακούς αντάρτες. Κάλυπτε θέματα όπως
εθελοντικές αγροτικές κολεκτίβες, δωρεάν εκπαίδευση μέχρι την ηλικία των 18
ετών με εκπαίδευση ενηλίκων για τους μεγαλύτερους και κατάρτιση στα όπλα για
όλους τους υπεύθυνους ενήλικες. Ακολούθησαν συζητήσεις και τελικά συμφωνήθηκε
ένα αναρχικό σχέδιο το οποίο περιγράφηκε πως ήταν «σύμφωνο με την αρχή της
ελεύθερης ομοσπονδίας που βασίζεται στην ελεύθερη βούληση του ατόμου».
Η δυσκολία που δεν διερευνήθηκε στη πράξη ήταν ο τρόπος
αντιμετώπισης των σταλινικών που δραστηριοποιούνταν επίσης στην περιοχή αυτή
και συκοφαντούσαν τους αναρχικούς και άλλους ως «τυράννους». Οι νέοι αναρχικοί
γύρω από τον Yu-Rim ήθελαν να πολεμήσουν την ιδεολογία με ιδεολογία και να
δείξουν την ανωτερότητα των ιδεών τους. Οι παλαιότεροι αντιστασιακοί ανταρτες
γύρω από τον Kim Jwa-Jin (που μερικές φορές αποκαλείται ο Κορεάτης Μαχνό)
πίστευαν πως ήταν αρκετό να δηλώσουν την υποστήριξή τους στον αναρχισμό και πως
θα μπορούσαν να αγνοήσουν τους σταλινικούς μέχρι να επιτευχθεί η εθνική
ανεξαρτησία επειδή μόνο τότε θα γίνονταν πράξη η πραγματική πολιτική. Κάτι όχι
πολύ διαφορετικό από τη θεωρία των σταδίων που προβάλλαν κομμάτια στο Σιν Φέιν!
Μέχρι τον Αύγουστο του 1929 οι αναρχικοί είχαν σχηματίσει
μια διοίκηση στο Σιμίν (μία από τις τρεις επαρχίες της Μαντζουρίας). Αν αυτό
αποτελούσε ή όχι κυβέρνηση εξακολουθεί να αποτελεί σημείο διαμάχης μεταξύ των
αναρχικών. Οργανωμένη ως Ένωση του Κορεάτικου Λαού στη Μαντζουρία (KAPM) και
πρόβαλε ως στόχο της ένα «ανεξάρτητο αυτοδιοικούμενο συνεργατικό σύστημα του
Κορεατικού λαού που συγκέντρωνε την συνολική δύναμή του για να σώσει το έθνος
με αγώνα εναντίον της Ιαπωνίας». Η δομή ήταν ομοσπονδιακή που πηγαίνει από τις
συνελεύσεις του χωριού, στις επαρχιακές και περιφερειακές διασκέψεις. Η γενική
συνέλευση απαρτίζεται από εκπροσώπους των επαρχιών και των περιφερειών.
Η γενική συνέλευση συγκρότησε εκτελεστικά τμήματα για τη
γεωργία, την εκπαίδευση, την προπαγάνδα, τα οικονομικά, τις στρατιωτικές
υποθέσεις, την κοινωνική υγεία, τη νεολαία και τα γενικά ζητήματα. Το προσωπικό
των υπηρεσιών αμείβονταν με το μέσο μισθό.
Θα περίμενε κανείς ότι η οργάνωση θα ξεκινούσε από το χωριό
και στη συνέχεια θα δημιουργούσε την ομοσπονδία προς τα πάνω. Ωστόσο, η KAPM
πίστευε ότι η πολεμική κατάσταση έκανε αδύνατο να εφαρμοστεί αμέσως η αρχή
αυτή. Εν τω μεταξύ, διόρισαν το προσωπικό και τους διόρισαν από την πάνω προς
τα κάτω. Στη συνέχεια ομάδες οργάνωσης και προπαγάνδας στάλθηκαν για να
προπαγανδίσουν την υποστήριξη και τη δημιουργία συνελεύσεων και επιτροπών
χωριού. Σε ένα χωριό κατασκευάστηκε ένας μύλος ρυζιού ικανός να άλεση πάνω από
1 εκατομμύριο δεμάτια για να επιτρέψει
στον τοπικό συνεταιρισμό να απεξάρτηθεί από τους εμπόρους. Φαίνεται ότι όλες
αυτές οι ομάδες βρήκαν καλή ανταπόκριση και έγιναν ευπρόσδεκτες όπου και πήγαν.
Η τοπική διοίκηση αντι-ιαπωνικής στο Σιμιν διαλύθηκε
εθελοντικά και πρόσφερε την στήριξή της στη KAPM. Καθώς οι αναρχικοί αυξάνονταν
σε αριθμό και στήριξη, οι σταλινικοί και τα φιλο-ιαπωνικά στοιχεία στη
Μαντζουρία αισθάνθηκαν πως απειλούνταν οι έδρες εξουσίας τους.
Στις 20 Ιανουαρίου ο αναρχικός στρατηγός Kim Jwa-Jin
δολοφονήθηκε, ενώ έκανε εργασίες επισκευής στο μύλο ρυζιού που μόλις ανέφερα. Ο
δολοφόνος διέφυγε, αλλά ο χειριστής του πιάστηκε και εκτελέστηκε.
Σε μια συνάντηση τον Ιούνιο της KAFC στο Πεκίνο αποφασίστηκε
να εκτραπούν όλοι οι πόροι έξω από την ίδια τη Κορέα προς τη Μαντζουρία και τα
περισσότερα μέλη της KAFC μετακινήθηκαν στην αναρχική ζώνη στη βόρεια
Μαντζουρία. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι γυναίκες σύντροφοι ήταν ενεργές ως
προπαγανδίστριες και μεταφορείς όπλων.
Από τα τέλη του 1930 και μετά, οι Ιάπωνες έκαναν επιθέσεις
κατά κύματα από το Νότο και οι σταλινικοί, με την υποστήριξη της ΕΣΣΔ, από το
Βορρά. Στις αρχές του 1931 οι σταλινικοί έστειλαν και ομάδες αποτελούμενες από
δολοφόνους και απαγωγείς στην αναρχική ζώνη με σκοπό να δολοφονήσουν κορυφαίους
ακτιβιστές. Πίστευαν ότι αν καταστρέψουν την KAFM, η KAPM θα μαραζώσει και θα
πεθάνει. Μέχρι το καλοκαίρι του 1931 πολλοί ηγέτες αναρχικοί ήταν νεκροί και ο
πόλεμος σε δύο μέτωπα ρήμαζε την περιοχή. Αποφασίστηκε έτσι η λειτουργία της
KAFM να γίνει μυστική. Το αναρχικό Σιμίν δεν υπήρχε πια.
Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να ειπωθούν για την
δραστηριότητα στην Κίνα και την Ιαπωνία, καθώς και στην Κορέα, τόσο τα χρόνια
μέχρι το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, όσο και για τη στάση τους απέναντι
στη διχοτόμηση της χώρας τους και τη σημερινή τους θέση. Θα χρειαζόταν πολύς
χρόνος για να αναλυθούν όλα αυτά. Αυτό που πρέπει να είναι ξεκάθαρο είναι ότι ο
αναρχισμός στην Ασία έχει μια πολύ πραγματική ιστορία. Χρειαζόμαστε
περισσότερες πληροφορίες για να αξιολογήσουμε σωστά την πολιτική εξέλιξη, τα
επιτεύγματά και τις αποτυχίες του. Εν τω μεταξύ μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη
από τη γνώση ότι ο αναρχισμός ήταν και μπορεί να γίνει πάλι μια μεγάλη δύναμη
στην περιοχή.
Alan MacSimoin
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου