Νικαράγουα 4

Σπασμένη  βιτρίνα

Το Νικαράγουα είχε πάρει  φωτιά και για αυτό ευθυνόταν η Μίνα  που ξεσήκωνε  τα πλήθη  πάνω στην πίστα   τραγουδώντας το "μπορεί"  σε μια διασκευή   με  την κιθάρα του Στέλιου να δίνει έντονα  ροκ στοιχεία σε αυτήν και το μπουζούκι του μαέστρου  να αυτοσχεδιάζει  συνεχώς

Απ  το γραφείο   ψηλά ο Λευτέρης κοιτούσε   κάτω  στην πίστα  κρατώντας στα χέρια ένα  ποτήρι με ουίσκι

Πίσω του καθόταν ο Γκας

-Αυτή η Μίνα  έχει έναν  τρόπο να βάζει  φωτιές  στην πίστα, μονολόγησε ο Λευτέρης

-Ναι ε; απάντησε ο  Γκας, δεν την πρόσεξα

-Το  θέμα είναι πως   καμία δεν προσέχεις Γκας

-Έχω άλλες προτεραιότητες στο κεφάλι μου...αν  το θυμάσαι

-Τους Στόγκες ε;

-Το λες  αδιάφορα  ή μου φαίνεται;

-Ξες τι συμβαίνει  σε αυτή την δουλειά Γκας; Την κάνουμε για στιγμές όπως αυτήν εκεί κάτω  τώρα. Σπατάλησα  τόσο χρήμα , δουλειά και άγχος  για να μπορώ να ζω μια στιγμή  τέτοιου κεφιού

Γουστάρω ρε παιδί μου , πως να το πω;

Και γουστάρω ειδικά το Νικαράγουα. Τον Στέλιο να κάνει ροκ τα κομμάτια , τον Σήφη να  παίζει  τζαζιές στο μπάσο πάνω σε  βαριά λαϊκά  τραγούδια, τον μαέστρο να κρατάει  το όλο σύνολο με το μπουζούκι του, την Μίνα  να βάζει φωτιά κάθε βράδυ με την παρουσία και την φωνή της

Μόνο  τέτοιες  στιγμές  νιώθω να  ζω

Έχω  γνωρίσει και άλλους ιδιοκτήτες που ήταν έτσι. Δεν είμαστε όλοι έτσι. Λίγοι μόνο νιώθουν αυτό που σου λέω

Και ενώ  έχεις περάσει  ένα  βράδυ  κεφιού και νιώθεις μετά από καιρό ωραία, γεμάτος ρε παιδί μου  γυρίζεις σπίτι, κατεβαίνεις απ το αμάξι, πας να  βάλεις τα κλειδιά στην πόρτα και έρχονται  5 σφαίρες να   χωθούν  στο σώμα  σου και τέλος

-Τώρα τι είναι αυτό;

-Η αλήθεια.  Η μοίρα  ίσως  όσων επιλέξαμε αυτό τον δρόμο. Δεν ξέρω

-Το ξες πως ο μόνος που μπορεί να  σου χώσει 5 σφαίρες   είναι με το μέρος  σου

-Και αποκλείεις να υπάρχουν άλλοι;

-Για την ώρα ναι το αποκλείω

Ο Λευτέρης δεν μίλησε και κοίταξε κάτω  στην πίστα   την Μίνα  να τραγουδάει  

Ακόμη και τα  γκαρσόνια είχαν σταματήσει  να  τρέχουν πάνω κάτω σε αυτό το τραγούδι και χορεύαν ανάμεσα στα τραπέζια

Ο Φάντομ είχε κολλήσει στο  μπαρ τραγουδούσε τους στίχους στην Δήμητρα  που χόρευε 

-Σταμάτα φάλτσε, του είπε γελώντας

Η Μίνα  σα καπάκια   μπήκε   με το "λυπήσου με " του Κοντολάζου με την  ορχήστρα να μην μπορεί  να  καθορίσει κανείς αν  έπαιζε μετάλ  με μπουζούκι ή λαϊκά με  κοφτές   παραμορφώσεις στην κιθάρα

Ο κόσμος  είχε  σηκωθεί   απ τα τραπέζια  του και χορεύαν , σπάγανε  πιάτα

Ο Στέλιος  σόλαρε και κλώτσαγε τους ενισχυτες

Ο Σήφης έτρεχε  σαν τον steve  harris πάνω κάτω σ την σκηνή ενώ ο μαέστρος πλησίασε το μικρόφωνο και  τραγουδούσε το ρεφραίν μαζί με την  Μίνα

"Λυπήσου με , θα πεθάνω άμα  χωρίσουμε"

Ο Σώτος   επιδιδόταν με κάθε ευκαιρία σ ε  γρήγορες  αλλάγές στα ντραμς  μιμούμενος   τον Λομπάρντο  των slayer

Και κάποια στιγμή όλοι  δώσανε "χώρο|" στον κιμπορντίστα τον Χαλαρά που πάνω στον ρυθμό τους  άρχισε να σολάρει   σε  ανατολίτικες στυλ αμανέ  κλίμακες

Η Μίνα  ξαναμπήκε με το ρεφραίν μετά τα σολαρίσματα και    το βλέμμα της καρφώθηκε στον Γκας που κατέβαινε   τα σκαλιά πίσω απ τα τραπέζια και προσπαθούσε να περάσει απαρατήρητος   έξω

Μόλις τέλειωσε το τραγούδι της  έδωσε  την θέση της  στο νο1  γυναικείο όνομα του μαγαζιού την Σούλα

Κατέβηκε απ την πίστα και βγήκε έξω

Ο  Γκας  καθόταν πάνω στην αναμμένη του μηχανή και την ζέσταινε

-Έχεις μήπως  φωτιά; του φώναξε κρατώντας ένα τσιγάρο  το χέρι της και χαμογελώντας πονηρά προχώρησε  προς το μέρος του

-Ολόκληρο Νικαράγουα και βγήκες έξω  γα να βρεις αναπτήρα; την ρώτησε καθώς της άναβε  το τσιγάρο

-Δεν παίζει ρόλο το ποιος σου  δίνει φωτιά αλλά  από ποιον  θέλεις να την πάρεις, του απάντησε

Ο  Γκας δεν μίλησε

-Σε λίγο θα  μαστε  μέλη μιας κολλεκτίβας  δεν πρέπει να  γνωρίστουμε καλύτερα;

Η  φωνή της Σούλας μέσα απ το μαγαζί  αγκάλιαζε τον χώρο  σαν βελούδο και ξεχυνόταν  απ τις ανοιχτές πόρτες έξω  στο  χαλικόστρωτο πάρκινγκ

-Γνωριστήκαμε  στην συνέλευση , απάντησε ο Γκας

-Και φτάνει  μόνο αυτό; τον ρώτησε

-Και  περισσεύει

-Ναι ε;

-Ξέρω  γω ; Ναι, είπε και  έβγαλε την νεκρά  ταχύτητα  απ την μηχανή του έτοιμος να ξεκινήσει

-Εγώ τέλειωσα για σήμερα, του πε  η Μίνα, μια βόλτα  στην άδεια πόλη θα μου άρεσε  αυτή την στιγμή

Ο Γκας έμεινε για λίγο σκεφτικός

-Ξέρεις Μίνα  εγώ...

Η Μίνα  έφερε  τα χέρια της στα μάγουλα  του και τον φίλησε στο  στόμα , μετά τον κοίταξε στα μάτια

-Τα μάτια σου παιδί μου,φωνάζουν

Ο Γκας την κοίταξε στα μάτια και αυτός

-Τι φωνάζουν;

-Φωνάζουν πως μέσα σου έχεις πολύ πόνο

-Μπορεί να μου αρέσει  έτσι σχέδιο

-Μπορεί και  να  συνήθισες

-Μπορεί

-Ωραία, είπε η  Μίνα και έκανε ένα βήμα  πίσω  πριν ανέβει   στην μηχανή, πάμε  βόλτα. Στην πόλη

-Κοίτα  , είπε ο Γκας, εγώ  δεν είμαι  ούτε για σχέσεις, ούτε για περιπετειούλες, σε πάω μια γύρα  και μετά  σε πάρκαρω σπίτι  σου. Συνεννοηθήκαμε;

-Φυσικά, τι άλλο, απάντησε η Μίνα και  η μηχανή ξεκινούσε με την κοπέλα  λίγο αργότερα να  ψιθυρίζει σχεδόν από μέσα της, θα το δούμε αυτό 

-Το άκουσα αυτό, απάντησε ο Γκας

Η μηχανή ξεχύθηκε  στου άδειους  δρόμους

 Σε ένα  φανάρι  πριν  τα  στενά της Άνω Πόλης σταμάτησε μπροστά στο κόκκινο

Δίπλα τους  σταμάτησε ένα περιπολικό

Οι  τρεις μπάτσοι από μέσα περιεργαζόταν με το βλέμμα  τους την Μίνα  όπως καθόταν στην σέλα ντυμένη με  ένα πολύ κοντό  φόρεμα

Ο Γκας  κάρφωσε το βλέμμα  του πάνω τους

-Συμβαίνει κάτι λεβέντη μου    ;  ρώτησε ο μπάτσος συνοδηγός

Ο Γκας  χαμογέλασε

-Όχι  τίποτα, είπε, μετά  έβαλε  ταχύτητα  αλλά  δεν έδωσε γκάζι. Έβγαλε απ το μπουφάν του  ένα καπνογόνο  το άναψε και το πέταξε απ το ανοιχτό  τζάμι του συνοδηγού μέσα στο περιπολικό. Μετά έδωσε μια γκαζιά και χώθηκε στα στενά της Άνω Πόλης

Οι 3 μπάτσοι  πετάχτηκαν έξω  απ το αμάξι  βήχοντας 

Καθώς ανηφόριζε η μηχανή προς την Άνω Πόλη  η Μίνα  του φώναξε

-Αυτό τι ήταν ; Επίδειξη  μαγκιάς;Προσπάθεια να με εντυπωσίασεις;

-Μπα; Απλά μια αντίδραση  καθαρής  πατριαρχικής  τοξικής αρρενωπότητας 

-Α μάλιστα, είσαι αυτό που λέμε "παλαιάς κοπής άντρας";

-Εγώ και ο Χαϊκάλης

-Μια  χαρά και ήθελα  κάποιον να μου διαβάσει τα  άστρα , απάντησε η Μίνα και  σκάσανε στα γέλια 

Ήταν η πρώτη φορά που  τον έβλεπε να γελάει.Έγειρε  όπως καθόταν το κεφάλι της στην πλάτη του

Μερικά λεπτά  αργότερα η μηχανή  είχε κατέβει  στην παραλία  και  παρκάρανε σε μια βρώμικη αμμουδιά  στα ανατολικά

Περπάτησαν και  καθίσανε  στα  βραχάκια

Απ το βάθος  φαινόταν ο φωτεινός αεροδιάδρομος  απ το  αεροδρόμιο της πόλης

Δεν είδαν αλλά ακούσαν τον βόμβο από ένα ακόμη αεροπλάνο που σηκώνονταν

-Δεν μιλάς , δεν γελάς, εκτός από πρίν που  ντουμάνιασες το περιπολικό , τι μέρος του λόγου  είσαι εσύ;

-Γιατί  θέλεις να μάθεις;

-Γιατί άραγε;

-Δεν είναι καλύτερα να ξεκινήσουμε κάτι  που  ξέρουμε πως δεν θα έχει καλό τέλος;

-Πως είσαι  σίγουρος;

-Οι δικές μου ιστορίες ποτέ δεν έχουν καλό τέλος

-Και στο τέλος πονάς; Αυτό φοβάσαι;

Ο Γκάς δεν μίλησε  για λίγο , μετά   όμως  χωρίς την κοιτάει   είπε

-Δεν μου αρέσουν οι βίζιτες. Χωρίς παρεξήγηση

-Ούτε εμένα μου αρέσουν οι φονιάδες

-Ο καθένας κάπως πρέπει να επιβιώσει σε αυτή την ζούγκλα

-Αυτό λέω  και γω

-Ωραία

-Δεν μπορείς  όμως να με κρίνεις   για αυτό που κάνω

-Δεν  σε κρίνω απλά σου λέω  πως εμένα  δεν μου αρέσουν οι βίζιτες

-Ε τότε εσένα θα σε πάρω  δωρεάν του είπε καθώς σηκωνόταν και  με τα χέα της έλυνε το κοντό φόρεμα της που έπεφτε πάνω στα  βραχάκια

Όταν  τελειώσαν  η Μίνα γυμνή τον είχε αγκαλιάσει από πίσω

Αυτός κοιτούσε  στο βάθος  τα φώτα  στον αεροδιάδρομο 

-Ξημερώνει, της είπε

-Μμμμ, μουρμούρισε η Μίνα

-Θα σε πάω σπίτι

-Έχω πολλά  χρόνια να νιώσω έτσι

Το ίδιο και ο Γκας αλλά δεν θα το παραδεχόταν ποτέ  ανοιχτά

-Πως ένιωθες δηλαδή τόσα χρόνια;

-Έχεις δει σε αποθήκες   τα χαρτόνια που  έχουν μέσα τους εμπορεύματα; Αντικείμενα;

Ο Γκας κούνησε το κεφάλι

-Ένα αντικείμενο , έτσι ένιωθα...ξημερώνει. Επιστροφή  στην πραγματικότητα

Τα αντικείμενα  πρέπει να ξαναμπούν στην βιτρίνα  τους

Ο Γκας σηκώθηκε και την σκέπασε όπως , όπως με το  φόρεμα της

Μέσα  του  για μια στιγμή αναρωτήθηκε

"έχω σπάσει πολλές  βιτρίνες. θα μπορούσα  να το ξανακάνω  για να αναπνεύσει ένα αντικείμενο που ναι εγκλωβισμένο πίσω απ μια γυάλινη πρόσοψη"

Μετά  αμέσως  έδιωξε αυτές τις σκέψεις

Καθώς  την γυρνούσε  σπίτι  με την μηχανή του  σταμάτησε απέναντι από  ένα  μεγαλοκατάστημα γυναικείων  ρούχων

Έβαλε πλαγιοστάτη

-Που πας; τον  ρώτησε αλλά δεν της απάντησε

Έψαξε λίγο   τριγύρω και  από ένα σπασμένο  πεζοδρόμιο πήρε ένα μεγάλο κομμάτι  τσιμέντο και πλησίασε το  πολυκατάστημα

Σήκωσε  το  τσιμέντο και το εκσφενδόνισε πάνω στην  τζαμαρία   σπάζοντας  την

Μετά περπατώντας άναψε ένα τσιγάρο 

Ανέβηκε πάνω στην μηχανή έβαλε μπροστά και έφυγε

Η Μίνα  κοιτούσε  απ την  πίσω θέση της μηχανής  την σπασμένη   βιτρίνα και  μια κούκλα ντυμένη με ένα  φανταχτερό συνολάκι μέσα στο  μαγαζί

Τέλος  Εποχής

ο Νώντας και ο Βασίλης Στογκας  καθόταν στο άδειο πατσατζίδικο

Ο  ιδιοκτήτης του   γύρω στα 35 τους πλησίασε με ένα  φάκελο στα χέρια

-Μπορώ; τους ρώτησε

-Τι ναι αυτό  Μανωλάκη; ρώτησε ο Βασίλης

-Το  βδομαδιάτικο ποσό κύριε Βασίλη

Ο Βασίλης κοίταξε  τον Νώντα που του κάνε ένα νόημα με το χέρι

-Κράτησε το Μανωλάκη, αυτή την   βδομάδα στην κάνουμε δώρο

-Ευχαριστώ, ευχαριστώ πολύ

-Μόνο Μανωλάκη, παρενέβη ο  Νώντας, να μην ξεχάσεις αυτό που θα σου πω. Πριν αναλάβεις εσύ το μαγαζί με τον πατέρα σου κάναμε δουλειές για  δεκαετίες. Απρόσκοπτα. Πρόσεξε τι λεω. Απρόσκοπτα

Να το θυμάσαι πάντα αυτό και δεν  θα χάσεις

-Μάλιστα κύριε  Νώντα

-Πήγαινε τώρα

-Μάλιστα  κύριε Βασίλη, σας ευχαριστώ

Αφού εξαφανίστηκε στην κουζίνα του ο Μανωλάκης  ο  Βασίλης κοίταξε τον Νώντα

-Ξημερώνει. Πάμε;

-Γιατί σε περιμένει κανείς στο σπίτι;

Ο Βασίλης  κούνησε το κεφάλι του

-Κι αν  δεν περάσαν γυναίκες απ τα χέρια μας  ε Νώντα;

-Πες το ψέμματα

-Τι μας συνέβη και μείναμε  μαγκούφηδες;

-Τι σε έπιασε  τώρα; Τι κάνεις;  Γιατί με ρίχνεις  έτσι;

-Δεν θέλω να σε ρίξω   αδερφέ μου όμως δεν είναι όλα στην ζωή   δουλειά

-Ξεχνάς Βασίλη;  Αυτό ήταν το πρόβλημα σου πάντα. Ξεχνούσε  γρήγορα

Ο Βασίλης δεν απάντησε. Σήκωσε να πει  απ το κρασί του, κοίταξε λίγο το ποτηράκι του και το άφησε κάτω

Ο Νώντας συνέχισε

-Η δουλειά συνέβη και δεν κάναμε  οικογένεια. Η δουλειά συνέβη  και  δεν μας περιμένει κανείς σπίτι τα  βράδια ή  ας πω  καλύτερα  τα πρωινά

Κατάλαβες;

Και αν θυμάσαι  στην δουλειά αυτή μπήκαμε  για να σώσουμε τον πατέρα μας όταν καταστράφηκε

Πόσο είμασταν όταν οι  τοκογλύφοι του πήραν το  μαραγκάδικο; 17 ;18;

-19

19. Παιδιά ακόμη  αλλά  έπρεπε να  γίνουμε άντρες μέσα σε ένα  βράδυ. Απότομα και  γρήγορα

Και μετά όλα τράβηξαν τον δρόμο τους

-Και δεν έπρεπε να  δεθούμε  με κανέναν. Να μην έχουμε καμιά αχίλλειο πτέρνα  για να μας  πατήσουν  εκεί που πονάμε

-Ακριβως. Έτσι πορευθήκαμε και έτσι συνεχίζουμε

Έξω απ  το  πατσατζίδικο  στο απέναντι  στενό είχαν παρκάρει  δυο μηχανές με  3 νεαρούς αλβανούς και έναν   γύρω  στα 40

-Τι θα κάνουμε Αλντίν;

-Ο Μπασκίμ που είναι;

-Εδώ πιο πάνω

-Πετάξου και  πάρε το οκ

-Δεν καταλαβαίνω  γιατί δεν  χρησιμοποιούμε τα κινητά;

-Γιατί  τα κινητά  παρακολουθούνται

-Μα  εμείς έχουμε πακιστανικά

-Και όσοι είναι πίσω απ τα σίδερα   πακιστανικά είχαν. Μην  χάνουμε   χρόνο  τράβα  

Δυο στενά πιο πάνω σε ένα  fiat του 70 καθόταν ο Μπασκίμ μόνος

Ο πιτσιρικάς πλησίασε και  του είπε

-Όλα είναι  τζετ

Ο Μπασκίμ  θυμήθηκε   αρχές της δεκαετίας του 90 όταν κάποιος  έλληνας του χε πει αυτή την  φράση και αδυνατούσε την  αργκώ  της εποχής

Σήμερα  έβλεπε  τους πιτσιρικάδες συμπατριώτες  του που μεγαλώσαν στην Ελλάδα να μιλάνε καλύτερα  την γλώσσα και να κάνουν χρήση της αργκώ και των όποιων  ιδιωματισμών της αλλά να δυσκολεύονται ή να μην καταλαβαίνουν καθόλου τα αλβανικά

-Μπασκίμ; τον ρώτησε ο πιτσιρικάς  βέποντας  τον να μην απαντά

Ο Αλβανός τον κοίταξε   στα μάτια και κούνησε το κεφάλι του δίνοντας σήμα να προχωρήσουν

-Θα  τα πούμε  σε μερικούς μήνες που θα  επιστρέψετε  ξανά στην χώρα

Στο πατσατζίδικο μέσα η  κουβέντα συνεχιζόνταν

-Και  άξιζε όλη αυτή  η πορεία; ρώτησε ο Βασίλης, άξιζε το τίμημα;

-Αν το τίμημα που λες ήταν να μείνουμε μόνοι  για μένα ναι άξιζε

Τι συμβαίνει  Βασίλη;  Μετάνιωσες;

-Ως πότε θα πάμε έτσι σχέδιο Νώντα;  Γερνάμε και το ξέρεις πολύ καλά  πως σε  αυτή την δουλειά  κανέναν  δεν τον αφήνουν να  γεράσει αρκετά

-Ο Δείμος  είναι αρκετά  γέρος

-Ο Δείμος  είναι τα χέρια που ελέγχουν τις μαριονέτες δεν μετράει

-Ο Μπαρτάς είναι λίγο μικρότερος μας

-Και όσους διαδεχθήκαμε  φύγανε νέοι

-Εμείς ξεπεράσαμε κατά πολύ τον μέσο όρο  πάντως. Και  συνεχίζουμε

-Ως πότε; Μέχρι τα γεράματα; Σε λίγο δεν θα μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας

Ο Νώντας  γέλασε

-Λες να μην το έχω σκεφτεί;  του είπε αι έβγαλε απ το σακάκι του κάτι χαρτιά, τα ακούμπησε  στο τραπέζι και τα έσπρωξε προς το μέρος  του

-Τι ναι αυτά; ρώτησε ο Βασίλης

-Διάβασε τα

Ο Βασίλης τα κοίταξε  και μετά  έστρεψε  ξανά το βλέμμα του  στον αδερφό του

-Βραζιλία;

-Σκέφτηκα  αρχικά να αγοράσω  βίλλα στο Μαϊάμι όμως μετά προτίμησα μια χώρα  που δεν εκδίδει   καταζητούμενους. Αν ποτέ γίνουμε  καταζητούμενοι δεν θα χουμε  πρόβλημα

Βλέπεις αδελφούλη  ετοιμάζω την έξοδο μας

Σε  δυο χρόνια από σήμερα τα μαζεύουμε όλα  και   φεύγουμε  για  Μπραζίλια

Θα  πάμε εκεί με άλλα ονόματα, άλλα χαρτιά, αν θες κάνουμε και πλαστική  να μην μπορέσει να μας βρει κανείς. 

Πάμε και γερνάμε  δίπλα στην αμμουδιά κάτω απ τον ήλιο

-Δυο χρόνια είναι πολλά

-Έτσι όπως τα υπολόγισα  τόσα  θέλουμε για να  μαζέψουμε  τόσο χρήμα ώστε να μας φτάσει ως τα βαθιά  γεράματα

-Και πότε θα μου το έλεγες;

-Όταν θα με ρωτούσες

Κοιτάχτηκαν και γελάσανε

-Μπραζίλια λοιπόν ε;  ρώτησε ο Βασίλης

-Μπραζίλια. Θα τους γαμήσουμε όλους. Λευτέρηδες , Μπαρτάδες, Μανωλάκηδες, Σταηκούρες,Δείμους και θα την κάνουμε

Το  τελευταίο μας γαμήσι  θα ναι και το μεγαλύτερο και μετά   αριβεντάερτσι πουσταράδες

Τα δυο αδέρφια   βγήκαν  έξω απ το πατσατζίδικο

Κοιτάξαν τον ουρανό που ξημέρωνε

-Που το έβαλες το αμάξι; ρώτησε ο Νώντας

-Εδώ στα 30 μέτρα είναι , έδειξε και ξεκίνησαν να βαδίζουν  απ το πεζοδρόμιο

Απ το στενάκι  βγήκαν μπροστά τους  οι δυο αλβανοί  ντυμένοι στα μαύρα   και φορώντας κράνη 

Ακριβώς από πίσω τους εμφανίστηκε ο άλλος αλβανός πιτσιρικάς μαζί με τον Αλντίν

Τα δυο αδέρφια κατάλαβαν πως πέσαν σε  ενέδρα

Πριν αντιδράσουν  ο Αλντίν που κρατούσε  ένα ούζι  ξεκίνησε να τους  γαζώνει

Τα κορμιά τους  δέχθηκαν αμέτρητες  σφαίρες και σωριάστηκαν  στο πεζοδρόμιο  δημιουργώντας τριγύρω τους  μια λίμνη αίματος

Μετά  ένας απ τους πιτσιρικάδες   με το πιστόλι του ανά χείρας  τους πλησίασε και τους έριξε από μία  χαριστική βολή στα κεφάλια

Δίπλα στα πτώματα  κάτω στο πεζοδρόμιο είχε πέσει  το συμβόλαιο για την αγορά της βίλλας  στην Βραζιλία και τώρα  το αίμα των δυο   αδελφιών το πότιζε 

Ο Αλτιν  καθώς ανέβαιναν  στις μηχανές τους  ρώτησε τι ώρα ήταν

Όταν πήρε την απάντηση του  μονολόγησε

-Πάλι με την  ψυχή στο στόμα θα  φτάσουμε στο αεροδρόμιο

Μετά από κάθε δουλειά  ο Μπασκίμ τους έστελνε εκτός χώρας ώστε αν κάτι πήγαινε στραβά να  γλιτώναν την σύλληψη  και να συνεχίζαν ως καταζητούμενοι σε άλλες γωνιές της Ευρώπης

Μέχρι στιγμής ποτέ δεν πήγε κάτι στραβά

Όσο  καθίκια και  ακροδεξιοί  πουλημένοι στους μπάτσους και τους βουλευτές και να ήταν οι αδερφοί Στόγκα  ήταν  δυο ιστορικές φυσιογνωμίες    στην νύχτα της πόλης

Την ώρα που έπεφταν νεκροί στα πεζοδρόμια  της  ο Γκας αποχαιρεοτούσε κάτω απ το σπίτι της την Μίνα

Η Σούλα έμπαινε  ξεθεωμένη στο δικό της σπίτι και σωριαζόταν στον καναπέ της

Ο Φάντομ  φεύγανε απ το Νικαράγουα μαζί με την Δήμητρα και  κάνανε μια στάση να  γαμηθούνε  σε ένα αλσύλιο

Ο Λευτέρης και η  Ζέτα  πέφτανε  ξεθεωμένοι μετά απ το σεξ στο κρεββάτι και μένανε  μερικές στιγμές   αμίλητοι πριν αποκοιμηθούν

Ο Στέλιος με τον Σήφη, τον  Χαλαρά και τον Σώτο   καβατζώνονταν σε ένα πάρκο   και ανάβαν τους μπάφους

Ο μαέστρος  έφτανε σπίτι του και ξεκινούσε να ετοιμάζει πρωινό για  τα μιρκά του που σε λίγο θα ξυπνούσαν για να  ετοιμαστούν να  τα πάει σχολείο

Ο Φίλης  έμπαινε στο σπίτι του. Άκουγες την κατάκοιτη  μάνα του να του φωνάζει. έτρεξε κοντά της και την σήκωσε να  την βάλει στο καροτσάκι της να την πάει στο μπάνιο όπου θα την βοηθούσε να εξυπηρετηθεί

Ο Μπασκίμ έβαλε στο FIAT του 1970 το "Θεσσαλονίκη" του  Μικρούτσικου και έκλεισε  για μερικές  στιγμές τα μάτια

Για κάποιον λόγο είχε συνδέσει  την παρουσία του στην Ελλάδα  με αυτό το τραγούδι

Το άκουγε συνεχώς απ τις αρχές του 1990 και ακόμη δεν το είχε  βαρεθεί

Μετά το πρώτο κουπλέ  έβαλε  μπροστά το αυτοκίνητο

Απ το αντίθετο ρεύμα  της κυκλοφορίας έβλεπε  περιπολικά , μοτοσυκλετιστές της αστυνομίας και ασθενοφόρα με τις σειρήνες   στην διαπασών να  περνούν και να σπεύδουν προς το σημείο της δολοφονίας

Έκανε μια στροφής και κατευθύνθηκες προς την θάλασσα

Ο Γκας πάρκαρε την μηχανή του  στην παραλία και τον πλησίασε 

Καθόταν και κοιτούσε  προς την θάλασσα

Ένα  αεροπλάνο πέρασε από πάνω τους

Ο Μπασκίμ το κοίταξε. Μέσα ήταν τα 4 παιδιά, τα δικά του παιδιά που  έφεραν σε  πέρας και αυτή την  "δουλειά"

Ο Γκας έκατσε δίπλα του και  κοίταζε επίσης  την θάλασσα

-Ξενυχτισμένος  φαίνεσαι, του είπε  ο Αλβανός

-Και συ δεν πας πίσω

-Δεν βαριέσαι

-    Δεν γαμιέται

-Αδερφέ...όλα εντάξει, του είπε ο Μπασκίμ

-Σε ευχαριστώ Μπασκίμ

-Δεν χρειάζεται. Θα  τα πούμε, είπε και έκανε μεταβολή και βάδισε προς το παλιό fiat

Ο Γκας έμεινε να κοιτάζει προς την θάλασσα

Από πίσω του  περάσαν δυο παιδιά με ποδήλατα και ένα ζευγαράκι πιτσιρικάδων  πάνω σε ένα πατίνι

Παιχνίδια του Νόμου

Το αμάξι του επιθεωρητή  εγκλημάτων κατά  ζωής   κόρναρε  για να περάσει  ανάμεσα απ τον κόσμο που  χε μαζευτεί γύρω απ το σημείο της δολοφονίας

Ένας φορτωμένος ειδικός  φρουρός  τον πλησίασε και του φώναξε

-Για που νομίζεις πως  το βαλες ρε κατσαπλιά; 

-Ο πατέρας μου ήταν κατσαπλιάς για αυτό πρόσεχε πως μιλας, του απάντησε ο επιθεωρητής

Ο  ήδη εκ γεννησιμιού του  φορτωμένος ειδικός φρουρός τώρα φόρτωσε περισσότερο και φώναξε

Θες να το πάμε στο προσωπικό;  Είσαι μάγκας ρε;  είπε και  κλώτσησε την πόρτα του αυτοκινήτου

Ο επιθεωρητής  άνοιξε με  δύναμη την πόρτα  χτυπώντας  στο πόδι τον φρουρό που έπεσε κάτω ουρλιάζοντας απ τον πόνο 

-Για να ακούστηκε κρακ μάλλον το  έσπασες, του είπε ο επιθεωρητής που  β΄γηκε απ το  αμάξι και προχωρούσε προς το μέρος του

Ο ειδικός φρουρός προσπάθησε να φέρει το χέρι του  στην θήκη με το πιστόλι του όμως ο  επιθεωρητής  του το πάτησε με  το παπούτσι του και μετά  σηκώνοντας  το , το προσγείωσε με δύναμη  στον καρπό του   σπάζοντας τον  και αυτόν

Ο ειδικός φρουρός ούρλιαξε περισσότερο απ τον πόνο  

Ο Επιθεωρητής  έβαλε το παπούτσι του στο στόμα του και απ την καμπαρντίνα του  έβγαλε την ταυτότητα του

-Επιθεωρητής  εγκλημάτων κατά ζωής Νικολάου νέοπα, αν και θα  έπρεπε να με ξέρεις

Πώς νιώθεις πως πλέον δεν θα μπορείς ούτε να τρέξεις, ούτε να  πυροβολήσεις;

-Γιατί  δεν με  ενημερώσατε αμέσως κύριε επιθεωρητά; Έπρεπε να μου κάνετε   ανήκεστο ζημιά;  κλαψούρισε ο ειδικός φρουρός

-Δεν μου αρέσουν οι φασαρτζήδες Και συ είσαι ένας απ αυτούς

-Θα  σας καταγγείλω. Θα σας πάω νομικά, το συνδικάτο μας έχει δικηγόρους. Πλέον όσο ζω θα με ταΐζεται

Ο Επιθεωρητής γέλασε και έσκυψε από πάνω  του

-Καλά, θα περιμένεις πολύ στην ουρά. Μόνο την τελευταία  τριετία  το συνδικάτο σας μου χει κάνει 18 μηνύσεις   για επιθέσεις κατά τσαμπουκαλήδων  συναδέλφων σου. Αθωώθηκα  απ όλες  και σκέψου τους έκανα  μεγαλύτερη  ζημιά απ ότ  σε σένα....βλάκα, μετάσηκώθηκε και βάδισε προς το σημείο   της δολοφονίας φωνάζοντας του, μπάτσος έγινα  για να παίζω   μπάλα εκ του ασφαλούς και αυτό κάνω 

Φτάνοντας στο σημείο   συνάντησε τον Βαγγελάκη τον βοηθό του

-Τι έχουμε εδώ Βαγγελάκη;

-Αδειάσαν  περίπου μία γεμιστήρα   πάνω τους 

-Τα θύματα;

-Οι αδερφοί Στόγκα

-Φάγανε τους Στόγκες λοιπόν; 

-Εκ πρώτης όψεως  φαίνεται για ξεκαθάρισμα

Ο Νικολάου έσκυψε πάνω απ τα θύματα και  τα παρατήρησε

-Αυτό το χαρτί τι είναι; ρώτησε τον Βαγγελάκη που πήγε να το πιάσει με τα χέρια  να το διαβάσει αναγκάζοντας τον να του φωνάξει, μην το αγγίζεις. Θα  περιμένουμε την σήμανση. Μόνο πες μου αν μπορείς να καταλάβεις με τι μοιάζει

Ο  Βαγγελάκης το παρατήρησε καλύτερα

-Σαν συμβόλαιο  μοιάζει

-Συμβόλαιο...συμβόλαιο

-Γράφει απ ότι  βλέπω brazil σε  ένα σημείο

Ο Νικολάου σηκώθηκε όρθιος και άναψε τσιγάρο

-Τι γνωρίζουμε για τους Στόγκες;    

-Ακούγόταν στην πιάτσα τελευταία  πως ο Φετφατζίδης  τους έκανε νερά και τους χρωστούσε  λεφτά

-Φετφατζίδης;

-Ο Λευτέρης  Φετφατζίδης

-Λευτέρης Φετφατζίδης; ξαναρώτησε ο Νικολάου, βοήθησε με λίγο ακόμη

-Ο ιδιοκτήτης του Νικαράγουα

-Αρνήθηκε να  τους πληρώσει προστασία;

-Έτσι κυκλοφόρησε στην πιάτσα

 -Με τον έτερο προστάτη , τον Μπαρτά πως τα πηγαίναν;

-Τους τελευταίους μήνες καλά. είχε φροντίσει να επιβάλλει την συμφιλίωση ο Δείμος λένε  κάποια πουλάκια

 Εκείνη την ώρα  εμφανίστηκε ο αρχηγός  της αστυνομίας

Πλησίασε τον Νικολάου

-Τι έχουμε εδώ Νικολάου; Που πάει το ένστικτο σου;

-Ξεκαθάρισμα. Άγρια  δολοφονία. Οι δράστες  αδειάσαν γεμιστήρα στα  σώματα τους και μετά  δώσανε και χαριστικές  βολές 

Πρέπει να κινήθηκαν χωρίς να βιάζονται σαν να νοιαζόταν λίγο παραπάνω να  γίνει καλή δουλειά παρά να  διαφύγουν με ασφάλεια

Υποψιάζομαι  βαλκάνιους εκετελεστές

-Και για ηθικούς αυτουργούς; Που πάει το μυαλό σου;

-Στον Μπαρτά, είχαν τις διαφορές τους  εδώ και χρόνια, βέβαια  ποτέ δεν φτάσανε  στο να βγαλουν τα μαχαίρια και  στον Φετφατζίδη  που  ακούγονται  φήμες πως αρνήθηκε να τους πληρώσει προστασία

Ο  αρχηγός κοίταξε τον Βαγγελάκη ο οποίος δεν κατάλαβε και του χάρισε  ένα χαμόγελο

Ο Νικολάου κοίταξε τον αρχηγό που  κρατούσε ένα  κυπελάκι με καφέ στα χέρια και μετά είπε στον Βαγγελάκη

-Βαγγελάκη;  Δεν πας να φέρεις λίγο καφέ στον αρχηγό;

-Μα..έχει καφέ

-Ναι αλλά εγώ σου ζητώ να φέρεις  σε αυτόν κι όχι σε μένα που δεν έχω πιει  ακόμη , τι σημαίνει αυτό;

Ο Βαγγελάκης έμοιαζε να   πιάνει το νόημα και  είπε

-Α μάλιστα, πάνω να φέρω καφέ αρχηγέ μου , είπε και έφυγε

Ο  αρχηγός κοίταξε τον Νικολάου και του είπε

-Αν είναι ο Μπαρτάς μαζεύεις στοιχεία  εναντίων του αλλά δεν κινείσαι

-Δουλειά χωρίς προοπτικής  προαγωγής

-Ναι αλλά  να  αλλάξει η κατάσταση  εμφανίζεις τα  στοιχεία  και  πας για ταξίαρχος 

-Τζόγος όλα. Περιμένουμε και ελπίζουμε  να  γυρίσει η μπίλια

-Έτσι  ήταν ο κόσμος μας  Νικολάου και έτσι θα παραμείνει. Τα ξες καλύτερα και από εμένα

-Και αν δεν είναι ο Μπαρτάς αλλά ο Φετφατζίδης από πίσω;

-Τότε κάνεις  φλος  ρουαγιαλ, του πε ο Αρχηγός και γέλασε πονηρά , και  το προχωράς...εν λευκώ

Η Ζέτα  ανέβηκε στην σκηνή και ξεκίνησε να τραγουδά

Το μαγαζί ξαναπήρε  φωτιά

Ο Λευτέρης καθόταν  στο υπερυψωμένο παρέα με ένα μπουκάλι ουίσκι

Η Ζέτα  τον κοίταξε και χαμογέλασε

Με τα μάτια της  του έκανε  νόημα να  ανέβει στην πίστα

Σηκώθηκε και  περπάτησε ως εκεί

Ανέβηκε και ξεκίνησε να χορεύει όσο η αγαπημένη του  τραγουδούσε

Ο κόσμος από κάτω ξεσάλωσε. 

Όλοι  βλέπαν πρώτη φορά τον Λευτέρη να χορεύει και χόρευε  ωραία

-Δεν το πιστεύω, μονολόγησε ο Γκας που καθόταν στο μπαρ

-Εγώ πρώτη φορά  βλέπω τον Λευτέρη να χορεύει, μονολόγησε η  Μίνα

-Τον ξέρω μια ζωή και δεν το έχω δει ποτέ να χορεύει

Η Μίνα του χαμογέλασε

-Εσύ αντράκι μου; Ξες να χορεύεις;

Ο  Γκας χαμογέλασε και  απάντησε

-Δεν θέλω χαζά

-Έλα ρε  γελάς; Εσύ;

-Είδες; Κάποιος  φούρνος θα γκρεμίστηκε

-Αυτοκρατορία  έπεσε αγόρι μου, αυτοκρατορία

Ο Λευτέρης έφερνε  γύρε στην σκηνή  και κάποια στιγμή ο μαέστρος ενώ έπαιζε το μπουζούκι του τον πλησίασε και τον  φίλησε στο μάγουλο

-Τα καταφέραμε αφεντικό; Τα καταφέραμε

-Έτσι φαίνεται. Έχουμε όμως  δρόμο μπροστά μας μαέστρο μου

-Σήμερα  γιορτάζουμε   όμως

Μετά  πλησίασε και χόρευε μπροστά στην Ζέτα η οποία  ξεκίνησε να  δακρύζει από συγκίνηση

-Είσαι σίγουρη πως σου αξίζει κάποιος σαν εμένα; της  ψιθύρισε

-Για αυτό που θα προσπαθώ  πάντα θα ναι  να   φανώ αντάξια  σου, του απάντησε ψιθυριστά

Μόλις  τέλειωσε το τραγούδι  αγκαλιάστηκαν και μπροστά σε όλους φιλήθηκαν

Ο κόσμος  ξεκίνησε να χειροκροτάει ενώ κάποιοι απ τα πίσω τραπέζια  ανάψαν και  πυρσούς

Η Μίνα  κοίταξε τον Γκας και του  είπε

-Είναι η ώρα μου να ανέβω. Ελπίζω να σε βρω  όταν κατέβω

-Εδώ θα μαι  αλλά μην περιμένεις  να ανέβω  να χορέψω

Η Μίνα χαμογέλασε

-Καλά νωρίς είναι ακόμη για αυτό

Ο Γκας  ανταπέδωσε το χαμόγελο

Αγκαλιασμένοι κινούσαν προς  το υπερυψωμένο  αλλά εκεί   αντίκρισαν τον επιθεωρητή Νικολάου  να κάθεται

-Ζέτα πάνε στο καμαρίνι και θα έρθω σε λίγο

-Τι συμβαίνει; Ποιος είναι αυτός;

-Ένας παπάρας που ήρθε να μου τα πρήξει

Η Ζέτα έφυγε. Πλησίασε τον Γκας στο μπαρ

-Γκας; του πε και με το βλέμμα της έδειξε το υπερυψωμένο

Το βλέμμα του Γκας σοβάρεψε.

-Εντάξει, το χομυε , της είπε

-Τι συμβαίνει;

-Τίποτα σοβαρό. Ένας μαλάκας  είναι που ήρθε να  δώσει παράσταση. Πάνε στο καμαρίνι. Θα χω εγώ τον νού μου

-Τι συμβαίνει επιθεωρητά; τον ρώτησε ο  Λευτέρης καθώς πλησίαζε στο τραπέζι  και καθόταν

-Ωραία  χορεύεις. Απ όσο άκουσα  έχεις τόσα χρόνια το  μαγαζί και δεν  χόρεψες ποτέ. Σήμερα τι συνέβη; Έχεις γιορτή;

-Ναι, έχουμε  μεγάλη  γιορτή. Κακό είναι;

-Και τι ακριβώς  γιορτάζεις;

-Γιατί  και ως τι ρωτάς  μπάτσε; 

Ο Νικολάου  γέλασε

-Τι φοβάσαι και δεν μου λες; Τι γιορτάζεις σήμερα  Λευτέρη;

-Δεν είδες; 

Ο Νικολάου δεν μίλησε

-Ξαναφτιάχνω την ζωή μου   μπάτσε. Απ το μηδέν. Το ποινικοποιήσατε και αυτό;

-Η κοπελιά  ε;Με το καλό  τι να  πω;

-Ωραία. Ήρθες μας ευχήθηκες τώρα σπάσε

-Δεν μπορείς να διώξεις πελάτη απ το μαγαζί

-Οι πελάτες  παραγγέλνουν .  Εσυ  ήρθες να  κουτσομπολεύσεις απ ότι  φαίνεται

-Τι θα κάνεις ΄τωρα που το μαγαζί έμεινε  απροστάτευτο;

-Δεν καταλαβαίνω, τι θες να πεις; 

-Δεν έμαθες για τους Στόγκες το πρωί;  

-Πως. Τα έμαθα

-Αυτοί  δεν σου πουλούσαν προστασία;

-Αυτοί

-Και οι κακές γλώσσες λένε πως τους αρνήθηκες   την τελευταία   φορά  να τους δώσεις το μερτικό τους. Σωστά;

-Από πότε  εσύ πιστεύεις τις κακές  τις  γλώσσες;

-Είναι  ψέμα δηλαδή;

-Ακού μπάτσε. Ανάκριση  υπό τους ήχους  των μπουζουκιών δεν γίνεται

Αν θες   να με ανακρίνεις ως  ύποπτο ή  ως μάρτυρα γιατί δεν το κάνεις με τον παραδοσιακό τρόπο;

-Πριν λίγο είπες πως πας να φτιάξεις την ζωή σου απ το μηδέν. Πως θα στήσεις το νοικοκυριό σου την στιγμή που πιέζεις  τον μπάτσο να σε πάει μέσα για ανάκριση;

-Τι κάνεις τώρα; Ήρθες να δώσεις σόου;  Να με κάνεις να φοβηθώ;  Να με κάνεις  να σκέφτομαι  αν με  βάλατε στο μάτι;

Να  σου μιλήσω ανοιχτά;

-Βεβαίως

-Είτε  με ρωτήσεις εδώ  μέσα , είτε με  πας στο τμήμα, στα αρχίδια μου σε γράφω. Δεν έχω να σου πω τίποτα

Εσύ όμως  μπορείς να μου πεις κάτι

Με  χεις  στους υπόπτους;

Ο Νικολάου σηκώθηκε  να φύγει

-Αφού θα φύγω με άδεια χέρια  μην περιμένεις  να σου αφήσω κάτι. 

-Σάλτα και  γαμήσου τότε και σπάσε. Έχουμε και μια ζωή να  ζήσουμε  

-Ναι  ε;

-Είχες ποτέ ζωή Νικολάου; Δική σου ζωή; Πέρα από υποθέσεις και  το να χώνεις την μύτη σου στις ζωές των άλλων με  το άλλοθι πως  προσπαθείς να διαλευκάνεις   υποθέσεις  και εγκλήματα είχες ποτέ   δική σου  ζωή;

Όταν ξεμένεις από  υποθέσεις και πας  σπίτι σου τι κάνεις; 

-Πλήττω, του απάντησε και γέλασε πονηρά, αν έχεις σχέση  με την δολοφονία   

-Ξέρω , ξέρω θα το μετανιώσω πικρά αυτό δεν θα πεις;

-Απ τον νόμο Λευτέρη κανείς δεν ξεφεύγει. Μπορεί ίσως να ναι  τυχεροί κάποια στιγμή, μπορεί κάποιοι άλλοι να παιρνουν τις δικές τους αμαρτίες  στην πλάτη τους, όμως αργά ή γρήγορα όλοι πληρώνουν

-Ναι  ε; Αφού είναι έτσ τότε γιατί οι δικοί σας που δολοφονούν ανήλικα  είναι όλοι έξω και στις θέσεις  τους;

-Λαικίζεις, του απάντησε και  ξεκίνησε να φύγει

-Φυσικά και λαϊκίζω , σε λαϊκό μαγαζί  είσαι μπάτσε

Η ορχήστρα τώρα ξεκινούσε   να παίζει τις πρώτες νότες του

Βασίλης Τερλέγκας ‎– Εμένα Άσε Με Στον Κόσμο Τον Δικό Μου

Ο Σήφης μπήκε πρώτος χτυπώντας  κυριολεκτικά με slap  το μπάσο του σε φανκ  ρυθμούς

Εν συνεχεία ο  Στέλιος ΄"έχωσε"¨την  ηλεκτρική του κιθάρα με ροκ ακόρντα

Και τα ντραμς του Σώτου  βάλανε   στο κομμάτι  τον μαέστρο με το μπουζούκι του

Στην πίστα   αμέσως εμφανίστηκε  ο Αθηνόδωρος

 

Έφτιαξα δικό μου κόσμο όπως οι τρελοί

και χωράω εγώ μόνο κι είμαστε πολλοί.

Δεν ελπίζω, δεν πονάω και δεν αγαπώ

και δεν έχω αναμνήσεις και προορισμό.

 

Εμένα άσε με στον κόσμο το δικό μου,

κλάψε τη μοίρα σου κι εγώ το όνειρό μου.

 

Έφτιαξα δικό μου κόσμο όπως οι Θεοί

και κατάργησα με νόμο κάθε μου πληγή.

Δε λυπάμαι, δε φοβάμαι και δε νοσταλγώ,

εσύ άλλον τώρα ψάχνεις κι άλλος είμαι εγώ.

 

Ο  Λευτέρης   φώναξε τον Νικολάου

 

-Που σαι μπάτσε; Κάτσε να το ακούσεις  αυτό

 

"Έφτιαξα δικό μου κόσμο όπως οι Θεοί

 

και κατάργησα με νόμο κάθε μου πληγή

Εμένα άσε με στον κόσμο το δικό μου,

κλάψε τη μοίρα σου κι εγώ το όνειρό μου."

-Τι να ακούσω; Ένα  τραγούδι είναι , μη δίνεις σημασία  ποτέ στους στίχους , ένα κράμα φαντασίας με μυθοπλασία είναι.

Η  αληθινή ζωή έχει κανόνες  και όλοι πρέπει να τους σέβονται, είπε και βγήκε έξω

Καθώς βάδιζε προς το αμάξι του άκουγε  την μουσική και την   φωνή του Αθηνόδωρου  να επαναλαμβάνει

"Εμένα άσε με στον κόσμο το δικό μου,

κλάψε τη μοίρα σου κι εγώ το όνειρό μου."

Κοντοστάθηκε  λίγο πριν ανοίξει την πόρτα  και ξεφύσησέ

Ο  Γκας περπάτησε ως το υπερυψωμένο

Αφού καθάρισε με ένα πανί την καρέκλα που καθόταν ο Νικολάου  κάθισε

Ο Λευτέρης γέλασε

-Θα πω του  Φάντομ να  στείλει για απολύμανση  αύριο την καρέκλα, είπε  στον  φίλο του

-Ίδιος από παλιά  ρε Γκας και το ίδιο αστείο  30 χρόνια

-Αφού σ αρέσει ρε. 30 χρόνια  τώρα όποτε το λέω γελάς σαν  να   το ακούς πρώτη φορά

-Τι τρέχει αδερφέ με την Μίνα; Για καλό  ρωτάω. Χάρηκα που σας βλέπω να είστε κάπως ...καλά

-Άστα αυτά, θα τα πούμε  εν καιρώ. Τι ήθελε  ο  βρωμιάρης;

-Εμφανίστηκε να  μου δημιουργήσει φοβίες πως με έχουν στους υπόψιν

Τα κλασσικά τους . Ή θα με πρήξει μερικές φορές ακόμη ή   θα με μαζέψουν 

-Καλά . Δεν μπορούν να σου κάνουν τίποτα. Δεν μπορούν καν να φτάσουν σε σένα και αν  μπορέσουν και φτάσουν κάπου   αυτός θα ναι ένας άνθρωπος που δεν υπάρχει στα κιτάπια  τους

Ο Λευτέρης κούνησε το κεφάλι

-Πιο πολύ με  φοβίζει το αύριο, το μέλλον του Νικαράγουα , η μετατροπή του σε κολλεκτίβα

-Θα  χουμε  οχλήσεις από πιο μεγάλα κεφάλια;

-Ο ένας είναι ο Μπαρτάς. ο χάρτης αλλάζει  στην πόλη. 

Ο Δείμος θα του δώσει την πίτα  των Στογκαίων; Να ένα ερώτημα

-Ο Δείμος  μάλλον   θα ναι χαζός αν το κάνει. Αν  πάρει την πίτα ολόκληρη ο  Μπαρτάς θα δυναμώσει τόσο πολύ  που μετά θα ναι   θέμα χρόνου να  φάει τον Δείμο

-Τότε έχει κάποιον κρυφό άσσο στην τσέπη του

-Αυτό πιστεύω αλλά  δεν ξέρουμε ποιον Και αυτός θα εμφανιστεί κάποια στιγμή να μας κάνει κρούση

-Εκτός αν  πρώτα  συμβεί κάτι άλλο

Αν ο Δείμος θελήσει να βρει ποιοι  φάγαν τους Στόγκες που ναι και λογικό 

γιατί δεν μπορεί να αφήσει έτσι  κάποιους να του τρώνε  τους νονούς  και να  ανακατεύουν την τράπουλα τότε ίσως έχουμε σοβαρό πρόβλημα

-Θα μας έρθει ενωμένη όλη  η  νύχτα της πόλης  ε;

-Αυτό. Αν νομίσουν πως το έκανες εσύ πρώτα θα μας διαλύσουν και μετά θα ξαναμοιράσει την πίτα ο Δείμος

Ο Λευτέρης έβγαλε έναν  χάρτη και τον έβαλε στην τσέπη απ το σακάκι του Γκας

-Με κύκλο έχω σημειώσει ένα σημείο. Αυτό είναι δικό μας και  βρίσκεται στο πουθενά

Όταν πας σπίτι μελέτησε  το

-Τι μου λες;

-Αν όλα πάνε στραβά θα   πάμε  στο πουθενά, εκεί θα μπορέσουμε να τους παίξουμε καλύτερα. Αυτό για την ώρα

-Έχεις σκεφτεί ποτέ πως αν δεν σου κολλούσε η ιδέα της κολεκτίβας  θα μπορούσαμε να  ρολάρουμε  ήσυχα  το μαγαζί;

-Αν δεν είχα την ιδέα της κολεκτίβας   δεν θα το ξεκινούσα το μαγαζί. Αν την εγκαταλείψω τώρα θα ναι σαν να πέρασες για το τίποτα όσα πέρασες μέσα

-Παιδικό όνειρο. Κυνηγάς ακόμη ένα παιδικό όνειρο

Δεν νιώθεις  την ανάγκη να αράξεις;

-Όταν  ρολάρει η κολεκτίβα τότε  θα   αράξω

-Τι  θα κάνω με σενα μου λες; τον ρώτησε και γέλασε ο Γκας

-Τι θα έκανα  χωρίς εσένα μου λες ανταπάντησε ο  Λευτέρης και γελάσανε

Το τίμημα

Αφού αδειάσαν και το τρίτο μπουκάλι με τον Γκάς σηκώθηκε και πήγε στα καμαρίνια

Έψαξε από δω , έψαξε  απο κει

Έπεσε πάνω στην Σούλα

-Λευτέρη ; Τύφλα έγινες  , του πε και γελάσανε

-Γάμησε τα. Το  χω ανάγκη

-Πολλά είχες ανάγκη και τα ξαναβρήκες σήμερα απ ότι φαίνεται;

-Η Ζέτα ε; Που είναι;

-Καλά πριν μισή ώρα δεν σου πα πως  έφυγε για το σπίτι;

-Γιατί;

-Αδιαθεσία

-Τι αδιαθέσια;

-Χμμ, Λευτέρη ; Κοριτσάκια είμαστε. Νιώθουμε αδιαθεσία  αυτές τις μέρες του μήνα που λένε

-Ναι ρε  γαμώτο, πωω, την άκουσα για τα καλά

Πάω απ το σπίτι

-Μην οδηγήσεις εσύ, πες τον Γκας να σε πάει

-Ο  Γκας; Να πάρει το αμάξι; ρώτησε και γέλασε, 

-Ναι που ναι το αστείο;

-Ο ηλίθιος δεν έχει δίπλωμα για αμάξι, βασικά δεν ξέρει να  δοηγάει αμάξι

-Σοβαρά  τώρα; ρώτησε  η Σούλα και τους έπιασε  νευρικό γέλιο

Μετά  αγκαλιάστηκανε

-Βρήκες όλα όσα  έψαχνες;  τον ρώτησε

-Ο φίλος που θυσιάστηκε για μένα είναι   πάλι μαζι μου, η Ζέτα μοιάζει να ναι όλος μου ο κόσμος, άργησα αλλά το κατάλαβα και  το παιδικό μου όνειρο  γίνεται πραγματικότητα

-Σου αξίζει Λευτέρη μου, εγώ  σαν παιδί μου σε βλέπω το ξέρεις

-Μας αξίζει; Μας αξίζει. Δικαιούμαστε μαι καλύτερη  ζωή  ε;

-Ναι παιδί μου  ναι

    Ξαναγκαλιάστηκαν και χαιρετηθήκανε 

Μετά  περπάτησε τρικλίζοντας  ως την έξοδο καληνυχτίζοντας   όποιον πετύχαινε μπροστά  του

Τον Φίλη, την Δήμητρα,  τον Φάντομ...

Βγήκε έξω   απ το μαγαζί. 

Περπάτησε πάνω στα χαλίκια  πλησιάζοντας το αμάξι του

-Ο κύριος Φετφατζίδης; ακούστηκε από πίσω του μια φωνή

Γύρισε  ρωτώντας 

-Ποιος θέλει να μάθει; 

    Αντίκρισε τον  Δαίδαλο μαζί με άλλους  δυο  τύπους 

Στα χέρια τους κρατούσαν  πιστόλια  με προσαρμοσμένο σιγαστήρα

Όταν  γύρισε το σώμα τους είχαν ήδη σηκώσει τα χέρια τους και τον σημάδευαν

Απλά  πατήσαν τις σκανδάλες και συνέχιζαν να τις πατάνε  με τις σφαίρες να καρφώνονται σε όλα τα  σημεία του σώματος  του

Ο Λευτέρης δεχόταν τα χτυπήματα  

Έπεσε στα γόνατα όμως  δεν σωριαζόνταν

Τους κοιτούσε και  προσπαθούσε να  γελάσει

Ο Δαίδαλος και οι συνεργάτες του  αλλάξαν  γεμιστήρες και συνέχισαν να  του  γαζώνουν το κορμί

 Το σώμα του απ την ώθηση των σφαιρών που δεχόταν έγερνε προς τα πίσω αλλά  δεν έπεφτε

Ο Λευτέρης είχε ανοίξει τα  χέρια  και τους κοιτούσε γελώντας

-Λευτέρη με λένε  μπάσταρδε, ψέλλισε , που σημαίνει λευτεριά

Ο Δαίδαλος ήξερε πως του έμεινε μια σφαίρα. Σήκωσε το πιστόλι του , σημάδεψε και  τον  πυροβόλησε το μέτωπο

Ο Λευτέρης έμεινε μια στιγμή ακίνητος και μετά σωριάστηκε κάτω