Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το τσικλίκι (Κάγκουρας)

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

share

Σοφία Αρβανίτη- Δεν μένει εδώ 1990

την Ιουλίου 07, 2022

Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

μουσική disco pandaisia

Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

share2

share

Esperanza-διήγημα

Εσπεράνζα

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Της παραλιακής τα ξημερώματα

Υπάρχουν διαδρομές που ναι υπέροχες όταν λαμβάνουν χώρα την κατάλληλη ώρα Τέτοια διαδρομή είναι μόλις βγαίνει το πρώτο φως του ήλιου στην παραλιακή Νωρίτερα, θα λεγες πως όλη η ροκ πόλη ήταν πίσω απ το Βασιλικό Θέατρο και μπροστά απ το πρώτο καραβάκι που κυκλοφόρησε ως μπαρ στην πόλη Πρώτα έκλεινε το καραβάκι μετά τις βόλτες και τις γύρες του και μετά με την λα τσίκα καβαλούσαμε την πάπια και παίρναμε δια της παραλιακής τον δρόμο της επιστροφής Εκείνη η διαδρομή , όπου έβλεπες ανάμεσα στις δεντροστοιχίες που βρίσκονταν παράλληλα με τον δρόμο το φεγγάρι να χάνετε στα δυτικά και απ τα ανατολικά να εμφανίζονται οι πρώτες αχτίδες του ήλιου , ήταν το κάτι άλλο Χώρια που εκείνη την ώρα της μέρας αναδύονται οι μυρωδιές της φύσης- όση δεν έχουν μετατρέψει σε μπετόν μέσα στην προσφυγούπολη Και η άλλη απ...

Κάγκουρες, ερωτευμένοι και κλέφτες

Και αν δεν ανοίξαν και κλείσανε μίνι μάρκετ και σούπερ μάρκετ στην γειτονιά και σε όλη την πόλη. Και αν δεν εξαγοράστηκαν από άλλες αλυσίδες οι αλυσίδες που ευελπιστούσαν να γίνουν μονοπώλιο στην υπεραγορά αγαθών Και μεις πάντα εκεί. Πιστοί στο ραντεβού μας Μπορεί ο Φώσκολος στην γνωστή ταινία με τους Καραγιαννη , Αγγελόπουλο,Βούρτση, Καζάκο να διατυμπάνιζε πως "κάθε ξημέρωμα πεθαίνει" , εμείς όμως αντιθέτως εκείνη την ώρα ζούσαμε Το παπάκι πάρκαρε με αναμμένη την μηχανή. Η κοπέλα φιλούσε τσίλιες για να ειδοποιήσει αν ερχόταν κάποιος και ο κάγκουρος πλησίαζε και "φόρτωνε" μέσα στο φλάη μπουφάν του , όσα απ τα κακάο που αφήναν λίγη ώρα πριν τα φορτηγά απ έξω μπορούσαν να χωρέσουν Μετά από λίγο καιρό κάποιος φοβιτσιάρης φίλος ή καμιά γειτόνισσα ...

Ξυλίκια στους δρόμους της προσφυγούπολης για ένα Παλαιστινιακό μαντήλι

Πάνω στην μηχανή χειμώνας Το καλύτερο μαντήλι για να σε κρατά ζεστό είναι το παλαιστινιακό Εγώ φορούσα ένα ασπρόμαυρο κλασσικό Η κοπελιά από πίσω ένα μπλε- άσπρο, καθότι χουλιγκανάκι του Ηρακλή Εγώ πάλι δεν ασχολιόμουν με μπάλες κλπ Μας πιάνει φανάρι βράδυ στο Χαριλάου , μπροστά απ το γήπεδο. Σκάνε δίπλα μας δυο 7μηνήτικα με ταηφούν και μας κοιτάνε Τους κοιτάω και γω και χαμογελάω. "Γαμώ τον δικέφαλο αετό σου" , μου λέει ο ένας με τσιριχτή φωνή Αρχικά δεν κατάλαβα και του απαντάω "Δεν έχω ρε φίλε αετό. " Και αρχίζουν και φωνάζουν "γαμώ τον αετό και την γριά" Ρε μαστουρωμένοι είναι; "Για τα μαντήλια μας λένε", μου ψιθυρίζει η κοπελιά Ντάξει , αργόστροφος αλλά την πιάνω την δουλειά Πριν προλάβω να τους εξηγήσω πως...

Από το Blogger