Καλοκαιράκι λοιπόν με την παρέα κολλημένοι στο καυτό τσιμέντο της πόλης ενώ οι πάντες όλοι την είχαν κάνει για Χαλκιδική ξόδευαμε τα 24ωρα μας με ποδαρόδρομο, μπύρες, τσιγάρα και άπειρες κουβέντες για το χαρντ ροκ και το πανκ
Πως μας έφερε ο δρόμος στην τότε Αρετσού των 90ς με τις παραλιακές ακόμη καγκούρικες καφετέριες που τότε επιχειρούσαν να κάνουν στροφή προς το κιτσοκυριλε
Πίνουμε την φραπεδιά. Βραδιάζει. Και κατηφορίζουμε προς την θάλασσα
Αφού δεν θα δούμε φέτος, σκεφτήκαμε την θάλασσα της Χαλκιδικής, πάμε τουλάχιστον να δούμε την αντίστοιχη της Αρετσού
Και κει διαπιστώνουμε πως οι πλούσιοι της πόλης έχουν κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος
Παρκάραν τα κότερα τους στην μαρίνα της Αρετσού. Αυτήν που εδώ και καιρό είτε τα ετα παλιότερα, είτε το ταιπεδ σήμερα, θέλουν να αποκλείσουν την πρόσβαση σε αυτήν παραχωρώντας την σε καμιά πολυεθνική
Προσεγγίζουμε την αποβάθρα σιγοτραγούντας το danger και το shout out the devil των motley crue και χωρίς να χουμε συνεννοηθεί ξέραμε τι θα κάναμε
Μόνο μας εμπόδιο τα γέλια που μας πιάναν πριν το κάνουμε
Με τα πολλά και αφού σηκώσαμε δυο τρεις φορές μερικούς απ το τσιμέντο που πεσαν κρατώντας την κοιλιά τους απ τον γέλωτα φτάσαμε στην άκρη της αποβάθρας και ξεκινήσαμε
να λύνουμε τους κάβους και να σπρώχνουμε τα κότερα και τα σκαφάκια προς τα μέσα
Πως καταφέραμε με τόσο γέλιο να λύσουμε όλα τα σκάφη αριστερά και δεξιά της αποβάθρας σε όλη την απόσταση ως την στεριά; Μυστήριο
Ακόμη πιο μυστήριο που πάμε να λύσουμε ένα σκάφος στην μέση της απόστασης και βγαίνει μέσα απ το σκάφος ένα λέσι με μουσιά και μας λέει
"όχι το δικό μου ρε παιδιά. αφού είμαι μέσα"
Σωστά. Ωραίος πάντως ο τυπάς
Ούτε να βρίσει, ούτε να απειλήσει με αστυνομίες, ούτε να επικαλεστεί τα χρηστά Κασιδιάρικα ήθη και την κείμενη νομοθεσία και άλλα τέτοια φλώρικα χρυσαυγίτικα. Μάλλον καμιά λέρα στα νιάτα του θα ταν και έπιανε την φάση μας
Λύνουμε τα σκάφη λοιπόν και ανηφορίζουμε τα πρανή κοιτώντας από ψηλά τις βαρκούλες σε μια αυτόνομη χωρίς ιδιοκτήτες πορείας μέσα στον κολπίσκο
Και δώστου πάλι γέλιο και να μην μπορούμε να κρατάμε τις κοιλιές μας
Την επόμενη μέρα και ενώ είχαμε προειδοποιήσει τους πιο καυλωμένους πως αν είναι να το ξανακάνουμε πρέπει να πάμε όλοι μαζί, βρέθηκαν δυο απ την παρέα που ανυπομονούσαν και πήγαν μόνοι τους
Οι ιδιοκτήτες όμως τους είχαν στήσει καρτέρι και τον έναν τον ρίξαν μερικές σφαλιάρες πριν τους χώσει δυο καλές κλωτσιές στα γεννητικά όργανα και αρχίσει να τρέχει φωνάζοντας κλασσικά όπως συνήθιζε
"Motley crue ρε μαλάκα, δεν το πιστεύω"
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου