Από το απέναντι πεζοδρόμιο περνά μαι παρέα μαύρων- πράμα πολύ φυσικό ιδώς για την Σαλόνικα όπου λόγο των πανεπιστημίων οι Αφρικανοί φοιτητές παίζει να ταν εδώ πολύ πριν πατήσουν το πόδι τους οι πρόσφυγες παππούδες μας
Τώρα πως να το εξηγήσεις στους new age μη μου άπτου κινηματίες πως δεν είχαμε τάσεις ρατσισμού αλλά είχαμε τάσεις για χαβαλέ; Χέστο δεν το εξηγείς, πρέπει να ζήσουν στην Σαλόνικα ως σαλονικείς για να το νιώσουν, αν όχι τότε τζάμπα ζουν
Περνάνε που λες απ το απέναντι πεζοδρόμιο μια παρέα μαύροι. Είμαστε αρχές του 2000 όπου το ραπ κυριαρχεί. Αρχίζουμε λοιπόν να φωνάζουμε και να παριστάνουμε τους μαύρους ραπάδες των ηπα.
Φωνάζαμε "μπατσουμπίτου μπί μεεεεεν" (γιο και λοιπά θα λεγε ένας άσχετος)
Μας είδαν και αυτοί ροκάδες και άρχισαν αντιστοίχως να κοροιδεύουν και να κάνουν "γκαρα γκαρα γκουρα" μιμούμενοι την ξεραϊλα του ήχου της ηλεκτρικής κιθάρας
Και δώστου εμείς και δώστου αυτοί. Και να χουμε σκάσει όλοι μαζί στα γέλια και να βγαίνει κόσμος στα μπαλκόνια και να φωνάζουν "σκάστε ρε.κοιμόμαστε. δουλεύουμε το πρωί"
Και σκάνε απ την πλευρά του δρόμου που ναι οι μαύροι 3 παπάκια. Εμάς δεν μας είχαν δει. Κατεβαίνουν και χαιρετάν ναζιστικά μπροστά τους
Οι μαύροι είπαμε πλακατζήδες και σαλονικείς στην κουλτούρα αλλά μαγκώθηκαν διότι νομικά παραμένουν ξένοι και λογικό είναι να φοβούνται. Κοιτάν και μας-και μάλλον νομίσαν πως είμασταν λαγοί των ναζί για να τους παγιδέψουμε.
Και τους κάνου ντου τα ναζίδια να τους χτυπήσουν. Τα μαυράκια να βγάζουν άμυνες σαν μποξέρ αλλά να μην βαράνε (ο φόβος του ξένου να μην μπλέξει)
Όπως ήταν φυσικό τρέξαμε , διασχίσαμε τον δρόμο με την μια και τηνπέσαμε από πίσω στα ναζίδια.
Εκεί οι μάυροι πήραν θάρρος και άρχισαν ν ακοπανάνε και αυτοί.
Τα ναζίδια να ςμας λεν "μημ μας βαράτε έλληνες εμείς , έλληνες και σεις " εμείς να τους λέμε "έλληνες είστε και φαίνεσθαι, εμείς μαύροι είμαστε"
με τα πολλά την καναν κακήν κακώς κλαίγοντας και αναφωνώντας "να τρώμε ξύλο στην ίδια μας την πατρίδα;"
Κοιτάμε τους μαύρους που πάνε να συνεχίσουν τον δρόμο τους πάνω στην κεντρική λεωφόρο. τους εξηγούμε πως καλύτερα θα ταν να χωθούν στα στενά και κατεβήκαμε μαζί στενό με στενό ως την όλγας
εκεί τους ρωτάμε
"που μένετε;"
και μας
"20 μέτρα απο κει που έγινε η φασαρία "
...και μεις για να γλιτώσουν απο κανα πεσιμο τους κάναμε κρουαζιέρα σε όλη την πόλη
νταξ συμβαινουν και αυτά
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου